Thoopterus
Van Wikipedia
Thoopterus nigrescens IUCN-status: Gevoelig[1] |
|||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||
|
|||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Thoopterus nigrescens (Gray, 1870) |
Thoopterus nigrescens is een vleerhond die voorkomt op Celebes en de nabijgelegen eilanden Mangole, de Sangihe-eilanden, Morotai en Karakelong in de Talaud-eilanden. Het is de enige beschreven soort van het geslacht Thoopterus, dat echter minstens één onbeschreven soort bevat.[1] Op Mangole komt hij voor in secondair bos en tuinen, maar niet in dorpen.[2] T. nigrescens is mogelijk verwant aan de Maleise Penthetor lucasi en de Indiase Latidens salimalii.[3] Genetische gegevens geven een verwantschap aan met Chironax, Aethalops en Balionycteris (Latidens en Penthetor werden niet onderzocht).[4][5]
Thoopterus is een middelgrote, bruine vleerhond met een zwarte huid en een korte kop. Hij lijkt op Cynopterus-soorten, maar heeft een kortere staart. Mannetjes zijn een stuk groter dan vrouwtjes[2]
In onderstaande tabel zijn maten van Thoopterus uit verschillende gebieden opgenomen.
Populatie | Aantal exemplaren | Kop-romplengte (mm) | Staartlengte (mm) | Voorarmlengte (mm) | Tibialengte (mm) | Oorlengte (mm) | Gewicht (g) |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Sangihe (mannetjes)[6] | 16 | - | - | 75-83 | - | - | 76-117 |
Sangihe (vrouwtjes)[6] | 16 | - | - | 67,5-81 | - | - | 59-110 |
Talaud (mannetjes)[6] | 5 | - | - | 79-84 | - | - | 79-100 |
Talaud (vrouwtjes)[6] | 10 | - | - | 74-81 | - | - | 55-84 |
Mangole (mannetjes)[2] | 2 | 107,3-109,0 | 0-6,4 | 71,2-72,3 | 28,7 | 16,6-16,8 | 62-88 |
Mangole (vrouwtjes)[2] | 4 | 94,1-106,7 | 6,0-9,8 | 70,4-73,9 | 27,4-31,0 | 14,1-16,7 | 52-60 |
Midden-Celebes (mannetjes en vrouwtjes)[3] | 4 | - | - | 76,5-78,9 | - | - | - |
{{{afb_links}}} | Geslachten van de vleerhonden | {{{afb_rechts}}} |
---|---|---|
Acerodon - Aethalops - Alionycteris - Aproteles - Balionycteris - Casinycteris - Chironax - Cynopterus - Dobsonia - Dyacopterus - Eidolon - Eonycteris - Epomophorus - Epomops - Haplonycteris - Harpiyonycteris - Hypsignathus - Latidens - Lissonycteris - Macroglossus - Megaloglossus - Melonycteris - Micropteropus - Mirimiri - Myonycteris - Nanonycteris - Neopteryx - Notopteris - Nyctimene - Otopteropus - Paranyctimene - Penthetor - Plerotes - Ptenochirus - Pteralopex - Pteropus - Rousettus - Scotonycteris - Sphaerias - Styloctenium - Syconycteris - Thoopterus |
[bewerk] Literatuur
- ↑ Simmons, N.B. 2005. Order Chiroptera. Pp. 312-529 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: A taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, Vol. 1: pp. i-xxxv+1-743; Vol. 2: pp. i-xvii+745-2142.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Flannery, T.F. 1995. Mammals of the South-West Pacific & Moluccan Islands. Chatswood, New South Wales: Reed Books, 464 pp.
- ↑ 3,0 3,1 Hill, J.E. 1983. Bats (Mammalia: Chiroptera) from Indo-Australia. Bulletin of the British Museum (Natural History), Zoology Series 45(3):103-208.
- ↑ Giannini, N.P. & Simmons, N.B. 2005 Conflict and congruence in a combined DNA-morphology analysis of megachiropteran bat relationships (Mammalia: Chiroptera: Pteropodidae). Cladistics 21:411-437.
- ↑ Colgan, D.J. & da Costa, P. 2002. Megachiropteran evolution studied with 12S rDNA and c-mos DNA sequences. Journal of Mammalian Evolution 9(1-2):3-22.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Riley, J. 2002. The rediscovery of the Talaud Islands Flying Fox, Acerodon humilis Andersen, 1909, and notes on other fruit bats from the Sangihe and Talaud Islands, Indonesia (Mammalia: Chiroptera: Pteropodidae). Faunistische Abhandlungen, Staatliches Museum für Tierkunde Dresden 22(25):393-410.