Token ring
Van Wikipedia
| Internet- en netwerkprotocollen | |
|---|---|
| Toepassingslaag | DNS FTP HTTP HTTPS IMAP IRC NNTP POP3 RTP SIP SMTP SNMP SSH SSL Telnet UUCP |
| Transportlaag | DCCP SCTP TCP UDP |
| Netwerklaag | ARP ICMP IGMP IPv4 IPv6 |
| Datalinklaag | ATM Ethernet FDDI PPP Token ring Wi-Fi |
| volgens het TCP/IP-model | |
Token Ring is een Local Area Network-technologie, ontwikkeld en gepromoot door IBM in de eerste helft van de jaren '80. Deze technologie maakt gebruik van het IEEE 802.5-protocol. Vlak na de introductie was Token Ring zeer succesvol, maar de populariteit daalde na de introductie van 10BASE-T-ethernet.
Een station op een Token Ring is logisch georganiseerd in een ringtopologie. De data wordt dus verzonden van het ene station naar de andere station in de ring. Fysisch is de token-ring van IBM een sternetwerk met hubs die eindstations met de ring verbinden.
In de ring gaat constant een token frame de ronde. Elk station herhaalt het token frame in de ring, het zendt dit frame door naar het volgende station in de ring. Dit token frame regelt de toegangscontrole tot de ring. Een station in de ring dat data wil verzenden moet eerst het token ontvangen voordat de data verzonden kan worden. Het zet de token dan op "busy" en verzendt daarna de data, waarna de token weer "free" gemaakt wordt.
In het begin waren de snelheden beperkt tot 4 Mbit/s, maar in 1989 introduceerde IBM de eerste 16 Mbit/s Token-Ring producten, en ook werd de 802.5 standaard uitgebreid om deze snelheden te ondersteunen. Later werden ook snelheden van 100 Mbit/s en 1 Gbit/s mogelijk.
Door vermeende onstabiliteit en ondoordachtheid heeft het protocol de bijnaam broken ring gekregen.
