Traditie in de Rooms-Katholieke Kerk

Van Wikipedia

De geloofsleer in de Rooms-Katholieke Kerk - de openbaring van de waarheid door God aan de mensen - kent twee bronnen: de Bijbel, ofwel het geschreven Woord van God, en de apostolische traditie, gewaarborgd door de apostolische successie, ofwel het gesproken Woord van God. Onder dit laatste worden goddelijke openbaringen verstaan die door Christus of de Heilige Geest werden medegedeeld aan de eerste apostelen, maar niet systematisch werden opgeschreven. Zij werden echter sedertdien aan elke generatie van opvolgers van de eerste apostelen doorgegeven en geleerd, zonder onderbreking in de doorgave van deze lering in tijd of ruimte.

Het beroep op de traditie zorgt er tevens voor, dat de interpretatie van het geloof zich niet beperkt tot de levende generatie. Traditie waarborgt met name dat de zienswijze van voorbije generaties op het hedendaagse handelen van de Kerk wordt betrokken. Op die wijze wordt aan de kerk als eeuwige gemeenschap - van verleden, heden en toekomst - vorm gegeven.

Zodoende is de apostolische traditie in de rooms-katholieke leer een evenwaardige openbaringsbron naast de Bijbel, zonder dewelke het heil niet verkregen kan worden. De protestanten wijzen dit beroep op de traditie af en aanvaarden enkel het geschreven woord van God als bron van Waarheid (Sola Scriptura), hoewel dit, volgens rooms-katholieken, niet in de Schrift te funderen is.

Bronnen en referenties:

Doornik, Dr. N.G. M. en anderen, Het Katholieke Geloof (uitgave 1950) pag. 118-125