Treksterkte
Van Wikipedia
De treksterkte van een materiaal is een maatstaf om de mechanische eigenschappen van een materiaal te classificeren. Praktisch is de vloeigrens (soms ook de 0,2%-rekgrens) van veel meer belang, immers, als het materiaal tot de treksterkte komt, is het reeds sterk plastisch vervormd.
De treksterkte is de maximale mechanische spanning die een materiaal bereikt als het plastisch vervormd wordt. Voor de meeste staalsoorten vindt dit plaats vóór het vloeien van het materiaal (= vloeigrens), en na de proportionaliteitsgrens (grens waarbij de Wet van Hooke geldig is).
Als het materiaal deze spanning opgelegd krijgt en het wordt er op gehouden, dan zal er breuk optreden. Grafisch is dit duidelijk te zien in de zogenaamde spanning-rekdiagram. De treksterkte geeft op deze manier ook aan waar insnoering begint, tenzij het materiaal zo bros is dat dit niet plaatsvindt. Dan is de treksterke het moment van breuk.
De eenheid van treksterkte is MPa (of psi) en kan variëren van 10 MPa en minder voor sommige polymeren tot meer dan 5000 Mpa voor koolstofvezels.
[bewerk] Treksterktes van enkele materialen
| Materiaal | Treksterkte (σ UTS) (MPa) |
|---|---|
| Staal | 400 |
| Hogesterktestaal | 760 |
| Roestvast staal koudgewalst | 860 |
| Gietijzer 4.5% C | 170 |
| Titanium legering (6% Al, 4% V) | 900 |
| Aluminium legering | 455 |
| Koper commercieel zuiver | 220 |
| Messing | 250 |
| Marmer | 15 |
| Beton | 2 |
| Dennehout (parallel op de vezel) | 40 |
| Been | 130 |
| Nylon, type 6/6 | 75 |
| Rubber | 15 |
| Nanobuis | 62000 |
[bewerk] Zie ook
| {{{afb_links}}} | Materiaalconstanten | {{{afb_rechts}}} | {{{afb_groot}}} |
|---|---|---|---|
|
reactie op aangebrachte spanning: elasticiteitsmodulus / poissonfactor / schuifmodulus / compressiemodulus / hardheid tijdens trekproef, aflezen van het Spanning-rekdiagram: proportionaliteitsgrens / vloeigrens / treksterkte / breukspanning en -rek / taaiheid en brosheid |
