U 338 (Kriegsmarine)
Van Wikipedia
De U-338 was een VIIC-type onderzeeër van de Duitse Kriegsmarine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze stond onder commando van kapitein-luitenant-ter-Zee Manfred Kinzel. Op 17 maart 1943 viel hij als eerste en enige U-boot, die door het escortecordon kon doorbreken, het konvooi SC122 aan. Op dat tijdstip werd konvooi HX299 eveneens aangevallen. Deze succesvolle U-bootaanvallen duurden van 16 tot 20 maart 1943.
De Sturmer-gruppe en de 11 U-boten van de Dranger-gruppe, die nog steeds noordwaarts koersten in de hoop het konvooi te onderscheppen dat de Raubgraf-gruppe al zulke verliezen had toegebracht, ontmoetten toevallig het langzame konvooi SC122. Dit was al doorgeseind door de U-653 die met machineschade huiswaarts moest keren. Dit konvooi dat 120 mijl voor het Halifax-konvooi uitvoer, telde op 16 maart nog slechts 53 schepen, aangezien 2 schepen naar New York terug gestoomd waren en 6 andere schepen bescherming gezocht hadden in Halifax toen een westerstorm opstak. Het konvooi SC122 was beter beschermd dan HX299; het escorte bestond uit 2 torpedojagers, 5 korvetten en één fregat.
Die nacht slaagde het escorte erin de aanvallende af te slaan, behalve voor de U-338 onder bevel van commandant Manfred Kinzel begon met twee keer 2 torpedo's af te vuren van af de voorzijde van de zevende colonne. De eerste 2 torpedo's troffen de "Kingsbury" en de "King Gruffydd". Beide vrachtschepen zonken binnen het uur. De beide anderen torpedo's troffen allebei het Nederlandse stoomschip "Alderamin", en ook dat schip verdween in de golven. De U-338 maakte toen rechtsomkeer en vuurde een hektorpedo af op het commandoschip van het konvooi, de "Glenapp". De torpedo liep onder de "Glenapp" door, passeerde schepen van de negende, tiende en elfde colonne en trof tenslotte de "Fort Cedar Lake", die even later in de golven verdween.
17 maart 1943 - Pas door rapporten van U-boten die op 17 maart binnenkwamen, kwam groot-admiraal Dönitz erachter dat beide konvooien waren gelokaliseerd en aangevallen. Liever dan één van de U-boten een speciaal doel aan te duiden, gaf Dönitz ze in de verwarde situatie allemaal toestemming de doelen aan te vallen die hun het beste leken. Maar intussen hadden B-24 Liberators van bases in IJsland en Noord-Ierland het langzame konvooi weten te bereiken, en in de uren dat het nog licht was, werden alle boten op één na gedwongen te duiken en achter te blijven. Slechts Manfred Kinzel met zijn U-338 slaagde erin contact te houden.
18 maart 1943 - De volgende dag slaagde Manfred Kinzel erin het stoomschip "Granville" tot zinken te brengen. Maar konvooi HX299 was nog niet binnen bereik van de lange-afstandbommenwerpers en was nog steeds over grote afstand verspreid en slechts geëscorteerd na de paniek van die eerste nacht. De aanval op konvooi HX299 duurde ook die dag nog voort, en de "James Oglethorpe" en de "William Eustis", die beide al beschadigd waren en brandden, werden uiteindelijk tot zinken gebracht door de U-91. De U-338 bracht vervolgens het Britse stoomschip "Coracero" naar de zeebodem, en de U-631 het Nederlandse stoomvrachtschip "Terkolei".
Dit Konvooi passeerde nu dezelfde wateren als het langzame konvooi gedurende de nacht had gepasseerd, en diverse koopvaardijschepen die zonder bemanning ronddreven, werden tot zinken gebracht. Het was een soort van dubbele aanval (koopvaardijschepen die als vernietigd werden opgegeven, zowel door de U-boten die de eerste treffers plaatsten als door de boten die ze uiteindelijk tot zinken gebracht hadden), die maakte dat het totale aantal schepen, dat bij een aanval op een konvooi als vernietigd werd opgegeven, sterk opgedreven werd.
Inhoud |
[bewerk] Gebeurtenis U-338
De U-338 had een, bijnaam de 'Wild Onager' (wilde ezel) door samenloop van omstandigheden van een incident. Dat gebeurde onvrijwillig met een eerste torpedering. Blijkbaar, die morgend van die bewuste dag, bracht men een hektorpedo tot lancering en trof een sleepboot, die daarna zonk. De U-338 nam dit embleem aan, met een 'stampende ezel' erop. Dit werd het kenmerk van het 29e flottieltje-locatie in de Middellandse Zee.
Een B-17 Flying Fortress (Squadron 206/F) doodde de Oberstueurmann (eerste stuurman) en verwondde 3 man tijdens een aanval dat de boot beschadigde. (Obersteuermann Paul Trefflich.)
22 maart 1943 - Een Britse Halifax-vliegtuigbommenwerper (Squadron 502/B) werd door de boordbewapening van de U-338 neergehaald.
[bewerk] Einde U-338
De U-338 kwam op de vermistenlijst, in de Noord-Atlantische Oceaan, op 20 september 1943, in een vermoedelijke positie 57 N. en 30 W. Er was geen verdere verklaring voor dit verlies. (51 doden). De U-338 rapporteerde voor de laatste maal op 20 september 1943 van positie 57.20 N. en 30.00 W., gedurende operaties tegen konvooi ON202 en ONS18.
[bewerk] Hoe het gebeurde
20 september 1943 - Na middernacht begon de aanval op konvooi ONS18 pas goed op gang te komen. Na het verlies van de U-669 en U-341 begonnen de overgebleven 17 U-boten ook het snellere inlopende konvooi ON202 op konvooi ONS18, aan te vallen. Konvooi ON202 bevond zich slechts enkele mijlen verder naar het noorden. Aan dat konvooi werden de eerste verliezen toegebracht. Overeenkomstig de bevelen van Dönitz gingen de U-boten eerst de escorteschepen te lijf. Het duurde niet lang of de HMS Lagan, een Brits fregat, moest naar huis terugkeren met zware schade door een akoestische torpedo. Toen werden 2 vrachtschepen naar de dieperik gestuurd.
Maar vroeg in de morgen van 20 september, brachten B-24 Liberators uit IJsland de U-338 tot zinken. De U-338 werd eveneens door een akoestische torpedo, gelanceerd door één van de Liberators, tot zinken gebracht. Want juist toen het U-bootwapen meende het antwoord gevonden te hebben op de technische superioriteit van de vijand, kwamen de geallieerden met hun eigen versie van dezelfde idee. Bovendien waren zij de Duitsers wéér een slag voor geweest. Ze hadden erop gerekend dat de Duitsers ook dit type torpedo zouden ontwikkelen en hadden net zo lang gezocht tot ze een afweermiddel hadden gevonden. Dit bleek van een verrassende eenvoud te zijn. Ze sleepten een geluid-producerende machinerie achter het schip aan. Aangezien dat méér geluid maakte dan de scheepsmotoren, reageerde de akoestische torpedo erop en explodeerde op veilige afstand van het schip. Maar die verijnde uitvinding was toen nog niet in praktijk gebracht.
[bewerk] Voorafgaand geregistreerd feit
(Laatste herziening door FDS/NHB gedurende oktober 1992). Gezonken op 20 september 1943, zuid-westelijk van IJsland, in positie 57.40 N. en 29.48 W. Een "Home"-(Fido)-torpedo van de Britse B-24 Liberator-vliegtuig (Squadron 120/F). Deze aanval was eigenlijk bestemd tegen de U-386. Deze had in feite geen schade opgelopen.
[bewerk] Externe links
| Bronnen en referenties: |
|
