Variomatic
Van Wikipedia
 Zie ook Continu Variabele Transmissie |
De variomatic is een continu variabel transmissiesysteem ontwikkeld in de jaren vijftig door DAF. Het systeem wordt ook wel eens Het 'pientere pookje' van DAF genoemd.
[bewerk] Kenmerken
Deze transmissievorm kenmerkt zich door het feit dat het een (theoretisch) oneindig aantal reducties ('traploos') kan bewerkstelligen, waardoor in theorie bij elke voertuigsnelheid het optimale toerental met het beste koppel gekozen kan worden.
Het systeem werkt door middel van een rubber riem met een taps profiel. Deze tapse riem beweegt zowel aan de primaire kant (voorkant, krukas) als aan de secundaire kant (achterkant, wielassen) tussen twee schijven die konisch van vorm zijn en tegen elkaar aanliggen zodat zich tussen deze schijven een wig ('V') vormt. In de schijven zijn gewichten verwerkt die de schijven door centrifugaalkracht bij bepaald toerental of wielsnelheid uit elkaar drijven of bij elkaar duwen, zodat de breedte van de wig verandert. Wanneer de breedte van de wig verandert wordt de tapse riem dieper (fig. 1a) of juist hoger (fig. 1b) tussen de schijven gedwongen, daardoor een andere diameter vormend met als gevolg verandering in reductie (vergelijk de tandwielen voor en achter bij een racefiets).
Om verschillende redenen, zoals de bergrem, het kick-down effect en het overdrive effect, wordt de riemstand naast de centrifugaalkracht met gewichten ook nog gestuurd door een vacuumsysteem dat wordt aangestuurd door een elektromagnetische vacuumklep, die wordt geschakeld door sensoren op het gaspedaal, het rempedaal en de bergremschakelaar op het dashboard.
Alle DAF-personenwagens gebruikten zonder uitzondering deze transmissie. Bij alle modellen behalve de 46 werd het systeem dubbel uitgevoerd, dus met twee riemen, voor elk achterwiel één. Door deze onafhankelijke aandrijving was er geen differentieel nodig. Bij snelle, scherpe bochten werd het snelheidsverschil tussen beide wielen wel eens te groot om opgevangen te worden door de beide riemsystemen, wat zich uitte in het soms met veel lawaai doorslippen van een riem of band.
Het systeem is na de overname van DAF door Volvo nog enige tijd gebruikt in enkele modellen en in 1974 omgedoopt tot CVT, Continu Variabele Transmissie.
De door Van Doorne Transmission (VDT) doorontwikkelde, veel compactere versie met stalen duwbanden ondervindt toenemende belangstelling in de moderne automobielindustrie en is zelfs getest in een Formule 1-auto.
|
|
