Verdrag chemische wapens

Van Wikipedia

Het Verdrag chemische wapens (Chemical Weapons Convention) behelst een wereldwijd verbod op het gebruik en het in voorraad hebben van chemische wapens. Het verdrag dateert van 1993 en is in april 1997 van kracht geworden.

De Organisatie voor het Verbod op Chemische Wapens (OVCW) houdt zich bezig met de tenuitvoerlegging van dit verdrag.

Het Verdrag chemische wapens is een unieke multilaterale ontwapeningsovereenkomst, vanwege de bijzondere diepingrijpende inspectiebepalingen. Het is gericht op het uitbannen van de dreiging die uitgaat van chemische wapens. Hiertoe zijn in het verdrag verbods- en vernietigingsbepalingen opgenomen op de ontwikkeling, productie, het bezit, de opslag, overdracht en het gebruik van chemische wapens. De Verdragsstaten verplichten zich, overeenkomstig de bepalingen van het verdrag, om hun chemische wapenvoorraden te vernietigen en stringente voorwaarden te stellen aan productie en gebruik van bepaalde chemicaliën in de industrie en handel.

De hoofdlijnen van dit verdrag zijn:

het verbod op de ontwikkeling, productie, verwerving, opslag, bezit en overdracht (in- of uitvoer) van chemische wapens;
het verbod op het gebruik van chemische wapens;
het verbod op voorbereidingen gericht op militair gebruik van chemische wapens;
het verbod op het verlenen van hulp bij, of het aanmoedigen tot, activiteiten die verboden zijn bij het verdrag;
vereiste kennisgeving over alle chemische wapens, het toelaten van inspecties ter controle van de opgegeven informatie en de verplichting om binnen 10 jaar alle chemische wapens te vernietigen;
de verplichting om in verdragsstaten achtergelaten chemische wapens op te ruimen, daarvoor apparatuur en expertise beschikbaar te stellen, en de daaraan verbonden kosten te dragen;
bijstand en bescherming bij een aanval met chemische wapens op een verdragsstaat;
kennisgevingsverplichting voor chemische bedrijven die stoffen vervaardigen of verwerken die kunnen worden aangewend voor de ontwikkeling van chemische wapens;
routineïnspecties van aangemelde chemische bedrijven;
de mogelijkheid uitdagingsinspecties te houden, indien daar aanleiding toe is, op aanvraag van een verdragsstaat die een andere verdragsstaat verdenkt van schending van verdragsbepalingen. Mocht een uitdagingsinspectie de beweerde verdragsschending bevestigen, dan kunnen de verdragsstaten (binnen de grenzen van het internationaal recht) collectieve maatregelen treffen tegen de betreffende staat;
de mogelijkheid bijzonder ernstige gevallen van schending van het verdrag onder de aandacht te brengen van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties en van de Veiligheidsraad.

Nederland bezit geen chemische wapens, noch installaties die dergelijke wapens kunnen produceren. De verplichtingen en gevolgen van het Verdrag beperken zich in Nederland, inclusief de Nederlandse Antillen en Aruba, dan ook hoofdzakelijk tot de civiele sector, zijnde de chemische industrieën en handelaren in chemische producten.

[bewerk] Deelnemende staten

De volgende landen hebben het Verdrag chemische wapens geratificeerd: Afghanistan, Albanië, Algerije, Andorra, Antigua en Bermuda, Argentinië, Armenië, Australië, Azerbeidzjan, Bahrein, Bangladesh, Belarus, België, Belize, Benin, Bhutan, Bolivia, Bosnië en Herzegovina, Botswana, Brazilië, Brunei, Bulgarije, Burkina Faso, Burundi, Cambodia, Cameroon, Canada, Cape Verdië, Chad, Chili, China, Colombia, Comoren, Cookeilanden, Costa Rica, Cuba, Cyprus, Democratische Republiek Congo, Denemarken, Djibouti, Dominica, Duitsland, Ecuador, El Salvador, Equatoriaal-Guinea, Eritrea, Estland, Ethiopië, Fiji Eilanden, Filipijnen, Finland, Frankrijk, Gabon, Gambia, Georgië, Ghana, Griekenland, Grenada, Guatemala, Guinee, Guyana, Haïti, Heilige Stoel (Vaticaanstad), Honduras, Hongarije, Ierland, Ijsland, India, Indonesië, Iran, Italië, Ivoorkust, Jamaica, Japan, Jemen, Joegoslavië (Servië/Montenegro), Jordanië, Kameroen, Kazachstan, Kenia, Kiribati, Koeweit, Kroatië, Kyrgyzstan, Laos, Lesotho, Letland, Liberia, Libië, Liechtenstein, Litouwen, Luxemburg, Madagascar, Macedonië (de Republiek), Malawi, Malediven, Mali, Malta, Maleisië, Marokko, Marshall Eilanden, Mauritanië, Mauritius, Mexico, Micronesië, Moldavië, Monaco, Mongolië, Mozambique, Namibië, Nauru, Nederland, Nepal, Nieuw-Zeeland, Nicaragua, Niger, Nigeria, Niue, Noorwegen, Oeganda, Oekraïne, Oezbekistan, Oman, Oostenrijk, Pakistan, Palau, Panama, Papoea-Nieuw-Guinea, Paraguay, Peru, Polen, Portugal, Qatar, Roemenië, Rusland, Rwanda, Saint Kitts en Nevis, Saint Lucia, Saint Vincent en de Grenadines, Samoa, San Marino, Sao Tome en Principe, Saudi-Arabië, Senegal, Servië en Montenegro, Seychellen, Sierra Leone, Singapore, Slovenië, Slowakije, Spanje, Sri Lanka, Sudan, Suriname, Swaziland, Tadzjikistan, Tanzania, Thailand, Timor-Leste, Togo, Tonga, Trinidad en Tobago, Tsjechië, Tunesië, Turkmenistan, Tavalu, Turkije, Uruguay, Vanuatu, Venezuela, Verenigd Koninkrijk, Verenigde Arabische Emiraten, Verenigde Staten, Vietnam, Zambia, Zimbabwe, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Zweden, Zwitserland. (situatie per 15 september 2006)