Waterraket
Van Wikipedia
Waterraketten worden vaak speelgoed genoemd, maar de waterraket wordt vaker gebruikt om te experimenteren met de aerodynamica, thermodynamica en andere vlakken van de natuurkunde. Het vindt zijn voortstuwing door een petfles voor ongeveer 1/3de gevuld met water en druk, meestal, met behulp van een fietspomp vanaf een speciale inrichting te lanceren. Een gewone PET fles kan wel 12 bar halen! Als iemand deze versterkt, met bijvoorbeeld glasvezel, kunnen ze veel meer bar halen. Dit betekent ook een hogere, en daardoor langere vlucht.
Inhoud[verbergen] |
[bewerk] Bouw van een waterraket
Verwijder de etiket en eventuele plastic rand onderaan de fles. Men steekt een fietsventiel in een rubber deurbuffer, die strak in de hals van een petfles gaat. Op de fles wordt een geleider (bijvoorbeeld stuk pvc-buis) gemonteerd en versierd. Verder heeft men een stokje nodig dat soepel in en uit de pvc-buis kan.
In de plaats van een deurbuffer is ook een rubberen kurk die doormidden is gesneden ook een zeer goede oplossing. Naast een fietsventiel kan er ook een autoventiel worden gebruikt.
[bewerk] Lancering
Vul de fles voor 1/3 met water, steek de deurbuffer in de hals (moet stroef gaan), steek het stokje loodrecht in de aarde en plaats de fles ondersteboven op het stokje. Pomp de fles op met behulp van een fietspomp totdat de stop eruit gaat en de fles ongeveer 10-30 meter hoog vliegt. Een lancering is horizontaal ook mogelijk, maar hiervoor moet een groot leeg terrein beschikbaar zijn.
Het is ook mogelijk de stop door middel van een beugel vast te zetten, waarna er met een wat betere fietspomp druk op de fles gezet kan worden. Door middel van de drukmeter op deze betere fietspomp kan de druk gemeten worden. Bij de gewenste druk moet de beugel (van een korte afstand, bijvoorbeeld door middel van een touw) losgehaald worden, zodat de petfles wegschiet. Stop in een petfles nooit meer dan 15 Bar, tussen de 15 en de 20 Bar explodeert een petfles. Dit kan voor ernstige verwondingen zorgen aan omstanders dichter dan 10 meter van de lanceerplaats. Ga ook nooit voor de lanceerbuis zitten, ook dit kan zeer ernstige gevolgen hebben. Een goede lancering kan een snelheid van 200 Km/u hebben, dit is meer dan het menselijk lichaam kan doorstaan.
Ook kan je eventueel vinnen op de fles zetten voor stabiliteit. Als de fles namelijk geen kracht meer geeft en al het water/lucht al uit de fles is, gaat de fles dwarrelen en verliest hij heel snel hoogte. Als je vinnen op de fles zet, dan stijgt hij een stuk langer en landt hij ook stabieler. Ook een eventuele verzwaring in de neus kan werken. Volgens de wet van Newton "Massa Is Traag" heeft hij dan dus wel een kleinere versnelling, maar omdat het een grotere massa is, duurt die versnelling veel langer, en is het dus mogelijk om ruim 100 meter te schieten.
Let wel op: de fles kan hard aankomen!!
Verder is het mogelijk om een neuskegel op de neus van de raket te monteren voor miner aerodynamische weerstand waardoor de raket nog hoger komt. De optimale vorm voor een neuskegel is een ellips, of makkelijker, een halve bol.
[bewerk] Landing
Als de raket valt, en je hebt een verzwaarde neus of vinnen, dan valt hij zeer hard naar beneden, en is de kans groot dat de raket breekt of ernstig beschadigd raakt. Daarom is het soms wenselijk een parachute te maken. daartoe dient een verzwaarde neus op de fles, die iets losser zit. Daaronder zit de parachute. Als de fles op zijn hoogste punt is, zal de neus eraf vallen, waardoor de parachute uitklapt. Ook kan je een "flap" aan de zijkant van de waterraket zetten, die aan de neus zit met een elastiek o.i.d. Als de druk weg is, zal de flap openklappen waardoor de neus eraf valt, en er dus een parachute uit kan klappen. Goed materiaal om een parachute mee te maken is bijvoorbeeld een vuilniszak.
Zonder parachute komt de fles met grote snelheid naar beneden. Houd dan goed afstand van de raket, want de fles kan hoofdverwondingen veroorzaken door de grote snelheid, zeker met een verzwaarde neus.
[bewerk] Wereld record
Het wereldrecord waterraketschieten is gehaald door het U.S. Water Rockets team met een afstand van 582 meter.