Wilhelmschreeuw
Van Wikipedia
Een Wilhelmschreeuw, beter bekend in het Engels als de Wilhelm scream, is een in 1951 opgenomen geluidseffect voor de film Distant Drums. Sindsdien komt het geluidseffect in vele films voor. Samen met een opname van een geluid van een roodstaarthavik, is het waarschijnlijk het meest bekende filmgeluidcliché.
Geluidstechnicus Ben Burtt (bekend van onder andere Star Wars) spoorde de originele opname op. Hij vond het op een band met het etiket "Man being eaten by alligator" (Man die door een alligator wordt opgegeten). Burtt gaf de vertolker van de schreeuw de naam Wilhelm, naar een personage uit de film The Charge at Feather River uit 1953. Het gebruik van het fragment in Star Wars was het begin van een in-joke tussen geluidstechnici van films, speciaal die van Skywalker Sound. De geluidstechnici blijven het geluidsfragment in films plaatsen, wanneer dit past. Bij actiefilms is dit vaak wel te realiseren, maar kenners en liefhebbers van films zijn altijd zeer onder de indruk als het ook lukt om het fragment te gebruiken in niet zulk voor de hand liggende films. Zo wordt het fragment ook gebruikt in A Star is Born met Judy Garland.
Wanneer iemand het fragment kent, is herkenning bijna onvermijdelijk. Een deel van de herkenners vindt dat het afleidt van de film. Ook andere geluidseffecten, zoals de Tarzanschreeuw (in Star Wars: Episode VI - Return of the Jedi, kunnen afleiden van een film. De Tarzanschreeuw is ook te horen in episode III tijdens de scène op Kashyyk, hoewel daar de toonhoogte licht veranderd is.
De acteur Sheb Wooley wordt door velen gezien als de persoon die de Wilhelm scream heeft ingeschreeuwd. Zijn naam wordt genoemd op een memo voor de film Distant Drums als 'extra stem'.
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe links
(onderstaande links verwijzen allemaal naar Engelstalige websites)
