Willem Paap
Van Wikipedia
Willem Anthony Paap (Winschoten, 21 oktober 1856 – Zeist, 7 januari 1923) was een Nederlandse letterkundige (proza, toneel).
Paap kwam uit een eenvoudig gezin, dat het niet breed had. Zijn vader stierf reeds vroeg. Studeren was aanvankelijk geen optie; Paap werd onderwijzer. Maar het schijnt dat een vermogende kennis hem in staat stelde alsnog een academische studie te volgen. Eerst koos hij letterkunde als vak, maar ging op advies van zijn vriend Eduard Douwes Dekker (Multatuli) al spoedig over op de rechtenstudie. Nadat hij in 1887 was gepromoveerd, vestigde hij zich als advocaat in Amsterdam.
Paap was betrokken bij de oprichting van De Nieuwe Gids in 1885, maar verliet de redactie al na een jaar. Na de dood van Douwes Dekker verzorgde hij, samen met diens weduwe Mimi Hamminck Schepel, de uitgave van Dekkers verzamelde correspondentie in tien delen.
In 1898 verscheen zijn belangrijkste, aan Multatuli opgedragen werk, de sleutelroman Vincent Haman, een satire op de Beweging van Tachtig, waarin figuren als Van Deyssel, Kloos en Prins voorkomen. Later leefde hij enkele jaren in Berlijn; uit die periode stamt zijn, oorspronkelijk in het Duits geschreven en door zijn vrouw Johanna van der Schalk in het Nederlands vertaalde roman Max Dannenberg (1908).
Om gezondheidsredenen uit Amsterdam verhuisd, bracht Paap zijn laatste levensjaren in Zeist door, waar hij in 1923 overleed.
[bewerk] Bibliografie
- Bombino's, een satire. Amsterdam: Wilms, 1884.
- Jeanne Colette. Amsterdam: Versluys, 1896.
- Vincent Haman. Amsterdam: Versluys, 1898
- Het dogma der drankwet (Rekest aan de Tweede Kamer). Amsterdam: z.u., 1900
- Koningsrecht (Drama in vijf bedrijven). Amsterdam: Versluys, 1901.
- Max Dannenberg. Amsterdam: Vivat, 1908 (oorspr. 1906).
- Een gracht-idylle. Amsterdamsche comedie in drie bedryven. Amsterdam: Vivat, 1908.
- De doodsklok van het Damrak. Amsterdam: Vivat, 1908.
