Willem Pieter d'Auzon de Boisminart
Van Wikipedia
Willem Pieter d'Auzon de Boisminart (Maastricht december 1776 - Utrecht 2 januari 1870) was een Nederlands militair en schrijver.
Als ijverig aanhanger van het Huis van Oranje trad hij in 1787 in de krijgsdienst en nam in 1819 als majoor der infanterie zijn eervol ontslag. Sedertdien tijd leefde hij te IJsselstein in werkzame rust tot 1823, toen hij opnieuw als administrateur van kleding en wapening in dienst trad en naar Maastricht ging. Zijn heeschheid maakte hem voor hoofdofficier minder geschikt. Een jaar later werd hij commandant van het invalidenhuis te Leiden, was dit tot 1844 en vestigde zich daarna te Utrecht, waar hij 2 januari 1870 overleed.
Hij schreef: Herinneringen uit den veldtocht van Rusl., 's-Gravenh. en Amst. 1824; Gedenkschr. (1788-1840), 3 dln. 's-Gravenh. 1841-'45; Proeve eener herhaalde beschouwing over het wenschelijke der stichting van een asyl voor ontslagen oudgediende krijgslieden, Utr. 1859; Krijgsmansdeugd, aangewezen in een viertal edele voorbeelden, Utr. 1859; De gedenkdag van Waterloo, beschouwd in het licht der geschiedenis en het nationale plichtgevoel, Utr. 1861;
de Nederlandsche vlag, proeve van onderzoek onder welke driekleur onze vaderen tegen Spanje gestreden hebben Utr. 1862; Een waardige stichting, Rotterd. 1863; Herinneringen van een oud-officier uit het tijdvak van 1793 tot en met 1815, Amst. 1863; Moskou en Waterloo, Utr. 1863. Voorts nog verscheiden vlugschriften en opstellen hetzij afzonderlijk uitgegeven, hetzij in tijdschriften en kranten geplaatst.
| Bronnen: |
|
Dit artikel is geheel of gedeeltelijk gebaseerd op een artikel uit het Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde van F. Jos. van den Branden en J.G. Frederiks uit 1888-1891, dat vanwege zijn ouderdom vrij is van auteursrechten. |
