Willem van Otterloo
Van Wikipedia
Jan Willem van Otterloo (Winterswijk, 27 december 1907 - Melbourne, Australië, 27 juli 1978) was een Nederlands dirigent en componist. Hij was de vader van dirigent en componist Rogier van Otterloo.
De vader van Willem van Otterloo was inspecteur bij de Hollandse IJzeren Spoorweg Maatschappij, die later naar Utrecht werd overgeplaatst als adjunct-directeur van de Nederlandse Spoorwegen. Van Otterloo heeft zijn jeugd grotendeels in Utrecht doorgebracht. Hij studeerde compositie bij Sem Dresden aan het Amsterdamsche Conservatorium, thans opgegaan in het Conservatorium van Amsterdam.
Zijn eerste benoeming als dirigent was als tweede dirigent bij het Utrechts Stedelijk Orkest in 1937 en later als eerste dirigent. Na de Tweede Wereldoorlog kreeg hem zijn directie van het USO tijdens de oorlog op een jaar uitsluiting te staan. In 1949 werd hij chefdirigent van het Residentie Orkest.
Van Otterloo heeft vele grammofoonopnames gemaakt voor Philips met het Residentie Orkest, het Concertgebouworkest, de Berliner Philharmoniker, de Wiener Philharmoniker, het Orchestre des Concerts Lamoureux en het Sydney Symphony Orchestre. Een aantal an zijn opnamen met het Residentie Orkest is in 2005 op cd heruitgebracht.
In Australië was hij een populair dirigent en dirigeerde hij niet alleen het Sydney Symphony Orchestre maar ook het Melbourne Symphony Orchestre. Hij kwam om het leven als gevolg van een verkeersongeluk na een concert in Melbourne.
Zijn compositorisch oeuvre bestaat uit Suites voor orkest, een strijktrio, een symfonie, werken voor blazers, pauken en slagwerk en de orkestratie van Fantasie in f-moll voor piano vierhandig opus 103 van Franz Schubert.
