Woekerpolis-affaire
Van Wikipedia
De Woekerpolis-affaire ontstond eind 2006 nadat via de media bekend werd dat bij veel beleggingsverzekeringen hoge kosten betaald worden waardoor de voorgespiegelde eindopbrengst vaak niet gehaald wordt.
Op het weinig transparante karakter van kosteninhoudingen door verzekeraars is vanaf omstreeks 1995 herhaaldelijk kritiek uitgeoefend, onder meer door consumentenorganisaties (Consumentenbond en de Vereniging Consument & Geldzaken). In 1995 publiceerde de Economische Faculteit van de Universiteit van Amsterdam een kritisch rapport onder de titel: Koopsommen en premiestortingen: de consument betaalt, de overheid kijkt toe en de verzekeraars zijn lachende derde.
In 2003 publiceerde de Autoriteit Financiële Markten (AFM) een rapport over beleggingshypotheken, uit het rapport bleek een doorsnee huishouden met een beleggingshypotheek 55 procent kans te hebben op een restschuld. In 2006 constateerde de AFM dat beleggingsverzekeringen complex, ondoorzichtig en relatief duur zijn en dat de informatie bij polissen onvolledig, ontoereikend en soms zelfs onjuist is. Naar aanleiding van dit AFM onderzoek besteedde het consumenten televisie programma TROS Radar In november 2006 een uitzending aan beleggingsverzekeringen. Ze werden in deze uitzending woekerpolissen genoemd, een term die andere media vervolgens overnamen. Naar aanleiding van deze uitzending en de vele reacties die daarop volgden ontstonden twee initiatieven om tot schadevergoeding te komen:
- Stichting Verliespolis[1] gesteund door de Vereniging Eigen Huis (VEH), de Vereniging van Effectenbezitters (VEB) en Independer[2].
- Stichting Woekerpolis Claim[3] (WPC) gesteund door de Vereniging Consument & Geldzaken (VCG)
Namens enkele duizenden polishouders heeft stichting Woekerpolis Claim bij Nationale-Nederlanden een schadeclaim ingediend. De stichting gelooft niet in langdurige onderhandelingen en wil via de rechter compensatie afdwingen.
Stichting Verliespolis legt de nadruk op onderzoek en wil in samenspraak met de verzekeraars tot een oplossing te komen. De stichting is van mening dat tenminste een deel van de beleggingsverzekeringen en beleggingshypotheken belangrijke tekortkomingen bevatten. De kritiek richt zich op een te hoge kostenstructuur, niet voldoen aan brochure of polisvoorwaarden, het te lage rendement en onvolledig en/of misleidende voorlichting. De stichting wordt bijgestaan door de advocaten Schonewille (BarentsKrans) en Lemstra (Pels Rijcken & Droogleever Fortuijn), zij waren eerder betrokken bij Stichting Leaseverlies die een belangrijke rol speelde bij de totstandkoming van de Duisenberg-regeling.
Uit onderzoek van het Verbond van Verzekeraars in 2006 werd geconcludeerd dat van de betaalde premie, slechts 60% daadwerkelijk belegd wordt. De overige 40% bestaat uit 20% overlijdensrisicopremien en 20% kosten.
[bewerk] Koersplan
In 1999 raakte Aegon in opspraak met het spaarkasproduct Koersplan , uit een drietal uitzendingen van het consumenten programma TROS Radar zou blijken dat Aegon teveel kosten in rekening bracht. Een klacht van Aegon over deze uitzendingen werd door de Raad voor de Journalistiek (RvdJ) ongegrond verklaard. Na een uitzending van het consumenten tv programma Kassa in januari 2005 hebben gedupeerden zich verenigd in Stichting Koersplan de weg kwijt[4], de stichting stelt ondermeer dat in het verleden bij offertes, in de brochures en op het polisblad misleiding en/of dwaling heeft plaatsgevonden, zo zou gerekend zijn alsof de gehele inleg daadwerkelijk belegd werd waarbij de kosten van de overlijdensrisicoverzekering verborgen bleven.
Na drie geprekken tussen Aegon en de stichting (laatste gesprek op 19 mei 2005) maakte Aegon op 20 mei 2005 onverwacht en eenzijdig een productverbetering bekend voor Koersplan en andere spaarkas producten waaronder AOW PrivePlan, FiscaalVoordeelplan en PremieSpaarplan. De premie voor de ingebouwde overlijdensrisicoverzekering werd met terugwerkende kracht gemaximeerd tot 17% voor alle lopende, premievrij gemaakte, geëxpireerde en afgekochte polissen. Er volgde een herberekening van de waarde. Verder werd de premie met nogmaals 10% gekort voor nog actieve polissen per 1 januari 2006, dus maximeren tot 15,3%. Volgens Aegon omdat gebleken was dat bij deze producten in sommige gevallen een te groot deel van de inleg naar de overlijdensrisicoverzekering gaat. Omdat de wijziging voor 'Koersplan de weg kwijt' onvoldoende was werd Aegon in oktober 2005 gedagvaard. De procedure loopt bij de meervoudige kamer van de Rechtbank Utrecht, uitspraak wordt verwacht in april 2007. Koersplan is de eerste beleggingsverzekering waartegen consumenten collectief in opstand kwamen.
[bewerk] Politiek
Bij de aandelenlease-affaire hield de politiek zich afzijdig met als gevolg duizenden rechtszaken en klachtenprocedures, tientallen actiegroepen, slepende juridische procedures en een overbelasting van rechtbanken. Naar aanleiding van deze affaire zijn de meeste politieke partijen er van overtuigd dat onenigheid over beleggingspolissen meer is dan een conflict tussen koper en verkoper. Minister van Financien Zalm stelde twee bemiddelaars aan die klachten over de polissen zullen voorleggen aan de Ombudsman Financiële Dienstverlening. De VVD vindt dat de commotie rond beleggingspolissen niet overdreven ingewikkeld moet worden gemaakt, het CDA ziet graag dat de overheid de regie neemt om juridische procedures te voorkomen, Groen Links wil een grondig onderzoek o.a. naar de rol van toezichthouder AFM. Minister van Financien Bos heeft het Klachteninstituut Financiële Dienstverlening gevraagd een uitweg te vinden in het conflict. In mei 2007 zal de Ombudsman Financiële Dienstverlening een feitenonderzoek naar de omvang van de kwestie doen.
| Referenties: |
