Zieke man van Europa
Van Wikipedia
De zieke man van Europa was de bijnaam van het Ottomaanse Rijk aan het einde van zijn bestaan in de 19e eeuw en duidt op de eens zo machtige positie van het land dat tot in de 18de eeuw een serieuze rivaal was van vooral Rusland en Oostenrijk. Sinds de tijd van Napoleon was het Osmaanse Rijk geen echte bedreiging meer voor Europa en tegen het midden van de 19e eeuw was het zelfs op sterven na dood. Het rijk bleef nog tot in de 20e eeuw bestaan alleen omdat de Britten, Fransen en Russen het elkaar niet gunden dat een van hen de genadeslag toebracht. Zogauw als het er naar uitzag dat door toedoen van een van deze militair veel sterkere landen nu het definitieve einde in zicht kwam sloten de andere twee snel een verbond met de Turkse sultan om zijn instortende rijk weer te versterken. Het resultaat was dan dat bij een nieuw vredesverdrag wel weer een stukje Osmaans grondgebied afgestaan werd maar dat het rijk verder toch betrekkelijk ongemoeid werd gelaten. Het definitieve einde kwam in de Eerste Wereldoorlog. Toen wedde de sultan op het verkeerde paard, nl de Duitsers en na de oorlog werd het Rijk opgedeeld onder de overwinnaars.
Het begrip is zo ingeburgerd dat het tegenwoordig in allerlei minder florisante situaties wordt gebruikt.
Enkele citaten:
- (..) terwijl Duitsland met zijn harde mark nu de zieke man van Europa is.
- Eén miljoen arbeidsongeschikten - Nederland als de zieke man van Europa.
- Dit oplopen van de staatsschuld had tot gevolg dat Frankrijk de reputatie van de zieke man van Europa verkreeg.
