Magnus Hirschfeld
Frå Wikipedia – det frie oppslagsverket
Magnus Hirschfeld (14. mai 1868–14. mai 1935) var ein tysk lege, sexolog, og forkjempar for homofile rettar.
Hirschfeld utvikla ein teori om at homoseksuelle kvinner og menn og med anna transseksuelle utgjorde eit tredje kjønn, men var også interessert i studiet av den menneskelege seksualiteten i breiare omfang. Teorien om det tredje kjønnet var inspirert av Karl Heinrich Ulrichs og Richard von Krafft-Ebing sine teoriar, sjølv om han opponerte mot degenerasjonsforklaringa til sistnemnde og i staden såg på homoseksualitet som ein normalvariasjon.
I 1897 var han med på å grunnlegga Wissenschaftlich-humanitäre Komitee som hadde som mål å jobba for homofile rettar (den første av sitt slag i verda). Eit viktig mål var å få oppheva § 175 i den tyske straffelova som forbaud homoseksuelle handlingar mellom menn, men dette lukkast ikkje i levetida til Hirschfeld. Han var formann i organisasjonen frå starten til 1929, blei ein kjent person i samtida og eit symbol på kampen for homofile rettar.
I 1919 grunnla Hirschfeld Institut für Sexualwissenschaft i Berlin. Då nazistane tok over makta i 1933 var instituttet eit av dei første ofra, og bøker frå biblioteket blei brent på Opernplatz 10. mai (det er dette bokbålet som oftast blir brukt som illustrasjon til nazistanes bokbrenning). På dette tidspunktet var Hirschfeld, som var jøde, homofil og medlem av Det tyske sosialdemokratiske partiet i utlandet, og han vende aldri tilbake til Tyskland. Han døydde i eksil i Nice i 1935.
