Śmierć mózgu
Z Wikipedii
Śmierć mózgu jest jednoznaczna z nieodwracalnym ustaniem funkcji pnia mózgu.
Jednak nie wszystkie komórki mózgu muszą być martwe do stwierdzenia śmierci mózgu. Rozpoznanie takie przebiega dwuetapowo:
[edytuj] 1 etap - wysunięcie podejrzenia śmierci mózgu
- Stwierdzenie, że chory jest w śpiączce
- Stwierdzenie, że chory jest sztucznie wentylowany
- Rozpoznanie przyczyny śpiączki
- Wykazanie strukturalnego uszkodzenia mózgu
- Stwierdzenie, że uszkodzenie to jest nieodwracalne wobec wyczerpania możliwości terapeutycznych i upływu czasu
- Wykluczenie:
- chorych zatrutych i pod wpływem działania niektórych środków farmakologicznych (narkotyki, neuroleptyki, środki nasenne, środki usypiające, środki zwiotczające mięśnie poprzecznie prążkowane)
- chorych w stanie hipotermii (wywołanej czynnikami zewnętrznymi)
- chorych z zaburzeniami metabolicznymi lub endokrynologicznymi
- chorych z drgawkami i prężeniami
- noworodków donoszonych mających mniej niż 7 dni życia
[edytuj] 2 etap - wykonanie badań potwierdzających śmierć pnia mózgu
- Brak odruchów pniowych:
- reakcja źrenic na światło
- odruchu rogówkowego
- spontanicznych ruchów gałek ocznych, ruchów gałek ocznych przy próbie kalorycznej z zimną wodą
- reakcji ruchowych na bodziec bólowy w zakresie unerwienia nerwów czaszkowych
- odruchów wymiotnych i kaszlowych
- odruchu oczno-głowowego
- Trwałość bezdechu
Sprawdzenie powyższych zaburzeń czynności musi nastąpić w dwukrotnym badaniu przeprowadzonym w odstępie trzech godzin.
