Świerk kłujący

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Świerk kłujący

Systematyka
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	nagonasienne
Podgromada	nagonasienne drobnolistne
Klasa	iglaste
Podklasa	Pinidae
Rząd	sosnowce
Podrząd	Pinineae
Rodzina	sosnowate
Podrodzina	Piceoideae
Rodzaj	świerk
Gatunek	świerk kłujący
Nazwa systematyczna
Picea pungens
Engelm. 1879

Świerk kłujący, świerk srebrny (Picea pungens Engelm. 1879) - gatunek wiecznie zielonego drzewa z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Świerk kłujący pochodzi z Gór Skalistych w zachodniej części Ameryki Północnej.

Zasięg P. pungens.

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój: Korona stożkowata, zazwyczaj bardzo gęsta.
Pień: Osiąga wysokość do średnio 30 m, w warunkach naturalnych wyjątkowo do 46 m. Średnica pnia do 1,5 m. Kora cienka i popękana, szarobrązowa, u starszych drzew brunatnoszara.
Liście: Igły długości 1,5-3 cm, ostro zakończone, o czworokątnym przekroju, niebieskozielone lub niebieskoszare. Ułożone promieniście dookoła pędów.
Kwiaty: Gatunek jednopienny. Kwiaty żeńskie szyszeczkowate i zielonkawe, osadzone pionowo na końcach pędów. Kwiaty męskie długości do 3 cm, podłużne, o żółtawym zabarwieniu.
Szyszki: Zwisające, jasnobrązowe, długości 4-7 cm. Łuski szerokie u podstawy, zwężają się ku końcowi.

Biotop, pokrój

Biotop: Występuje na wysokości pomiędzy 1800 a 3300 m n.p.m. Tworzy lasy mieszane z sosną wydmową, topolą osiką i daglezją. Porasta także brzegi rzek i wilgotne, cieniste zbocza.

[edytuj] Zastosowanie

Roślina ozdobna - drzewo cenione w ogrodnictwie, szczególnie za dużą odporność na zanieczyszczenia środowiska. Sprowadzony po raz pierwszy do Europy pod koniec XIX w. Wyhodowano odmiany sadzone w parkach, ogrodach a także formy karłowate nadające się do uprawy w donicach.

[edytuj] Odmiany

W wyniku celowej selekcji powstało wiele odmian o zróżnicowanych cechach pokroju i zabarwienia igieł.

'Argentea'
'Białobok'
'Blue Pearl'
'Corbet'
'Donna's Rainbow'
'Early Cones'
'Fat Albert'
'Fat Mac'
'Glauca'
'Glauca Cecilia'
'Glauca Globosa'
'Glauca Pendula'
'Green Globe'
'Hermann Naue'
'Hillside'
'Hoopsii'
'Hoto'
'Hunnewelliana'
'Iseli Fastigiata'
'Iseli Foxtail'
'Koster'
'Koster Pendula'
'Lucky Strike'

P. pungens 'Glauca globosa'
'Maigold'
'Marciniec'
'Mesa Verde'
'Montgomery'
'Mrs. Cesarini'
'Prostrata'
'Saint-Mary Broom'
'Sonia'
'Stanleys Pygmy'
'Virgata'
'Walnut Green'

Świerk kłujący mylony jest czasem ze świerkiem sitkajskim (Picea sitchensis) lub świerkiem Engelmanna (Picea engelmannii). Pierwszy pochodzi z tego samego areału, odróżnia się szczególnie cienkimi i twardymi igłami. Świerk Engelmanna również pochodzi z Gór Skalistych, ale ma bardziej miękkie igły i wężej zakończone łuski szyszek.