130 Elektra
Z Wikipedii
| [[Grafika:|250px]] |
|
|---|---|
| Odkrycie | |
| Odkrywca | Christian Peters |
| Data odkrycia | 17 lutego 1873 |
| Nr planetoidy | 130 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Występowanie planetoidy | Pas główny |
| Średnia odległość od Słońca | 3,1187 AU |
| Mimośród | 0,212 |
| Peryhelium | 2,456 AU |
| Aphelium | 3,781 AU |
| Okres obiegu wokół Słońca | 5,51 roku |
| Średnia prędkość orbitalna | 16,66 km/s |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | 22,88 ° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 182,3 km |
| Masa | 6,3×1018 kg |
| Średnia gęstość | 2,0 g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi | 5,225 h |
| Albedo | 0,10 |
| Jasność absolutna | 7,12 m |
| Typ spektralny | Typ G |
| Średnia temperatura na powierzchni | ok. 157 K |
| Satelity naturalne | 1 - S/2003(130) 1 |
130 Elektra to duża planetoida z pasa głównego.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie
Planetoida została odkryta przez Christiana Petersa 17 lutego 1873 i nazwana na cześć Elektry, postaci z mitologii greckiej znanej z tragedii Sofoklesa.
[edytuj] Orbita
Orbita 130 Elektry nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 22,88°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 5,51 roku, krążąc w średniej odległości 3,11 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 16,66 km/h.
[edytuj] Właściwości fizyczne
Elektra ma średnicę ok. 182 km. Jej albedo wynosi 0,1, a jasność absolutna to 7,12m. Asteroida ta zalicza się do planetoid typu G. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 157 K.
[edytuj] Księżyc asteroidy
W roku 2003 teleskop Keck II wykrył obecność małego księżyca Elektry o średnicy 4 km, orbitującego w odległości ok. 1170 km od tej planetoidy. Obecnie nosi on tymczasowe oznaczenie S/2003 (130) 1.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Baza danych małych ciał Układu Słonecznego Jet Propulsion Laboratory
- 130 Elektra w bazie JPL
- Diagram orbity 130 Elektra
- Dane szczegółowe planetoidy (en)
