14 Irene
Z Wikipedii
| [[Grafika: |250px]] |
|
|---|---|
| Odkrycie | |
| Odkrywca | John Russell Hind |
| Data odkrycia | 19 maja 1851 |
| Nr planetoidy | 14 |
| Charakterystyka orbity (J2000) | |
| Występowanie planetoidy | pas główny |
| Średnia odległość od Słońca | 2,585 AU |
| Mimośród | 0,168 |
| Peryhelium | 2,150 AU |
| Aphelium | 3,020 AU |
| Okres obiegu wokół Słońca | 4,16 roku |
| Średnia prędkość orbitalna | 18,52 km/s |
| Nachylenie orbity względem ekliptyki | 9,106° |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Średnica | 181,8 km |
| Masa | 6,3×1018 kg |
| Średnia gęstość | 2 ? g/cm3 |
| Okres obrotu wokół własnej osi | 0,6275 d |
| Albedo | 0,160 |
| Jasność absolutna | 6,30 m |
| Typ spektralny | Typ S |
| Średnia temperatura na powierzchni | ~ 170 K |
| Satelity naturalne | brak danych |
14 Irene to jedna z większych planetoid z pasa głównego.
Spis treści |
[edytuj] Odkrycie
Planetoida została odkryta przez Johna Russella Hinda 19 maja 1851 roku.
Jej nazwa pochodzi od mitologicznej Ejrene bogini pokoju, jednej z Hor, córki Zeusa i Temidy.
[edytuj] Orbita
Orbita 14 Irene nachylona jest do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 9,1°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 4,16 roku, krążąc w średniej odległości 2,58 j.a. od naszej Dziennej Gwiazdy. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 18,52 km/h.
[edytuj] Właściwości fizyczne
Irene ma średnicę ok. 181 km. Jej albedo wynosi 0,16, a jasność absolutna to 6,3m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 170 K. Planetoida ta zalicza się do asteroid typu S.
