Abdykacja
Z Wikipedii
Abdykacja (z łac. abdicatio) to dobrowolne lub wymuszone przedwczesne zrzeczenie się przez panującego władzy i przysługujących mu z tego tytułu praw. Może być dobrowolna (np. cesarza Karola V, królowych Niderlandów Wilhelminy i Juliany) lub wymuszona przez okoliczności, uniemożliwiające dalsze skuteczne sprawowanie władzy (np. cara Mikołaja II i innych władców, np. Gustawa IV Adolfa, Napoleona I, czy Wilhelma II lub Edwarda VIII). Wymuszonej abdykacji nigdy nie podpisali np. cesarz Austrii i król Węgier Karol I, król Grecji Konstantyn II, car Bułgarii Symeon II, król Włoch Humbert II, którzy nadal uważali się za prawowitych monarchów.
Polskimi monarchami, którzy abdykowali, byli: Jan II Kazimierz (1668, dobrowolnie), August II (1707), Stanisław Leszczyński (1735), Stanisław August Poniatowski (1795), Fryderyk August I (1815).
