AGPS

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

AGPS, inaczej Assisted GPS jest rodzajem GPS wykorzystywanym w telefonach komórkowych. Używa on serwerów operatora sieci do skrócenia czasu potrzebnego na pierwsze znalezienie położenia. Usługa musi być dostępna u operatora, w przeciwnym wypadku GPS będzie działał, ale dłużej będzie trwało pierwsze "połączenie z satelitami".

Technologię A–GPS opracowała firma SnapTrack.System ten zadebiutował w USA 1 października 2002 roku w sieci ratowniczej E911. W metodzie A–GPS istnieje konieczność rozbudowy telefonu o moduł odbiornika. Metoda ta zakłada także konieczność wzbogacenia sieci naziemnej o urządzenia wspomagające pomiar w systemie GPS. Z tego faktu wynika nazwa metody czyli A–GPS (assisted GPS). Wielu dostawców sprzętu oferuje swoje rozwiązania, które już wykorzystują technologię A–GPS lub mogą zostać o nią rozszerzone. Jako przykład systemu lokalizacji terminali ruchomych (MPS – Mobile Positioning System) wykorzystującego A–GPS, można chociażby wymienić rozwiązanie Ericsson GMPC v6.0 – Gateway Mobile Positioning Center. Wymagania techniczne dotyczące omawianej metody lokalizacji, zostały przedstawione w specyfikacji, która określa wymagane wartości parametrów pomiarowych oraz określa warunki testowe metody lokalizacji. Wśród danych, które są przesyłane do stacji ruchomej, możemy wyróżnić dane, które mają wspomagać proces pomiarowy (m.in./ lista dostępnych satelitów, fazy kodów satelitów) oraz dane wspomagające obliczenie lokalizacji (m.in. czas i pozycja odniesienia, DGPS (różnicowy –Diferential GPS) czy poprawki korekcyjne czasu zegara). Sygnały, które wspomagać będą pomiar GPS, zawierają np. informacje o zgrubnym położeniu terminalu i umożliwiają: skrócenie czasu dostrajania się odbiornika (TTFF – Time to First Fix) zwiększenie efektywnej czułości odbiornika (nasłuchiwanie wybranych satelitów – tych, o których wiadomo, że będą widoczne dla terminalu w warunkach obniżonego współczynnika sygnał/szum – SNR Signal to Noise Ratio) a co za tym idzie: zmniejszanie zużycia baterii redukcję efektu Dopplera Rozważane są dwie konfiguracje w realizacji tej usługi. Pierwsza zakłada pełną funkcjonalność odbiornika GPS w terminalu (UE–Based). W takiej sytuacji całość bliczeń pozycji wykonuje terminal i nie jest potrzebna współpraca z siecią. Drugim rozwiązaniem jest rozbudowana infrastruktura sieciowa (mniej rozbudowany odbiornik w terminalu – UE–Assisted) i wsparcie ze strony sieci naziemnej UTRAN. W drugim przypadku, najogólniej rzecz ujmując, terminal ruchomy odbiera i dekoduje sygnał z satelitów, a odebrane informacje przesyła do sieci naziemnej, gdzie dokonywana jest całość obliczeń.

Wykorzystanie A–GPS.

W terminalach używanych w działających sieciach UMTS większa część odbiorników jest wyposażona w AGPS. Rozbudowane, w porównaniu z telefonami 2 i 2.5 G możliwości systemów 3G, niosą za sobą możliwość oferowania różnorakich usług lokalizacji. W sieciach UMTS usługi lokalizacji typu „znajdź blisko”, obejmują poszukiwania najbliższego dla użytkownika: kina, apteki, stacji benzynowej, lokalu, bankomatu. Otrzymywać można także informacje na temat firm. Uzyskiwana w tej usłudze informacja może dotyczyć nazwy, adresu bądź numerów telefonów poszukiwanych miejsc. Innym rodzajem wiadomości jest uzyskiwanie informacji na temat natłoku w ruchu drogowym. Istotnym czynnikiem wpływającym na uatrakcyjnienie pracy z GPS-em jest wykorzystywanie multimedialnych aplikacji i stosownych map terenu (drogowych, turystycznych), wcześniej wczytanych do odbiornika lub pobranych z sieci. Usługami, które korzystają ze wspomnianych map (sieć „3”) są np. usługa A–B czyli przeprowadzenie z miejsca A do B oraz usługa „szybka mapa” terenu, w którym znajduje się aktualnie użytkownik. Dla użytkowników w terenie niezabudowanym, znajomość położenia to bardzo często najważniejsza informacja potrzebna do orientacji w terenie. W terenie miejskim, oprócz ułatwienia w wyborze drogi będziemy mieli do dyspozycji inne dodane usługi informacyjne (najbliższy sklep, apteka, restauracja, kino, mechanik samochodowy). Konieczna jest także rozbudowa urządzeń tejże sieci (serwery, stacje referencyjne, synchronizacja). Dla operatorów znajomość położenia abonenta może pozwalać na urozmaiconą taryfikacje opłat za połączenie (dom, praca) oraz umożliwiać obserwacje ruchu i jego skupisk. Takie informacje mogą pomagać w optymalizacji sieci postępowej oraz zwiększaniu efektywności zarządzania zasobami radiowymi.

PODSUMOWANIE.

Rozpatrując różne metody lokalizacji używane w telefonii komórkowej, należy stwierdzić, że metoda A–GPS daje najlepsze wyniki dokładności. W środowisku miejskim metoda ta daje błąd w zakresie 30-100 m, na peryferiach miast 20 m a poza nim 10m. Trudności uzyskania dużej dokładności występują szczególnie w sytuacji, gdy w mieście jest gęsta zabudowa (budynki, wiadukty). W takich miejscach określenie dokładności nabiera istotnego znaczenia (zaniki sygnału, zakłócenia). Działające instalacje A–GPS’u w Azji i na Pacyfiku obejmują usługi: personalnej nawigacji, poszukiwanie miejsca pobytu innych osób czy poszukiwanie zagubionych przedmiotów.

Telefony z obsługą AGPS to między innymi :