Akcent przeciągły
Z Wikipedii
| Znaki diakrytyczne |
|---|
|
akcent ostry |
| Inne znaki używane czasem w funkcji znaków diakrytycznych |
| Â | â |
| Ê | ê |
| Î | î |
| Ô | ô |
| Û | û |
Akcent przeciągły ( ˆ, łac. circumflexus, gr. περισπωμένη / perispoméni), często nazywany daszkiem to znak diakrytyczny używany w językach: esperanto, francuskim, greckim, niderlandzkim, norweskim, języku rumuńskim, słowackim, portugalskim i innych.
[edytuj] Użycie
- afrykanerski – oznaczenie samogłoski o nieregularnej, niesprecyzowanej wymowie
- transliteracja bułgarska – oznaczenie szwy, odpowiednikiem w cyrylicy jest ъ
- esperanto – akcent zmienia brzmienie spółgłoski. Litery ĉ, ĝ, ĥ, ĵ i ŝ są, podobnie jak polskie znaki, integralną częścią alfabetu
- francuski, friulski, jèrriais, walijski, transliteracja japońska – akcent przeciągły używany jest nad â, ê, î, ô i û, i oznacza długą samogłoskę.
- grecki – w grece klasycznej akcent przeciągły oznacza akcentowaną samogłoskę długą, wymawianą w tonie wznosząco-opadającym. Język nowogrecki nie jest już językiem tonalnym, jednak z użycia akcentu przeciągłego w ortografii zregnowano dopiero w 1982 roku. Obecnie do oznaczania samogłosek akcentowanych używa się wyłącznie akcentów ostrych.
- portugalski, wietnamski – akcent przeciągły nad literą zmienia jej wartość fonetyczną – dana samogłoska wymawiana jest wyżej
- rumuński – obecnie daszek występuje tylko nad â i î, dawniej także nad ô i û. Służy on do oznaczenia samogłoski /ɨ/. Użycie â i î regulowane jest przez odpowiednie zasady ortograficzne.
- słowacki – daszek (vokáň) zmienia literę "o" w dyftong /u̯o/.
W języku prasłowiańskim intonacją cyrkumfleksalną nazywa się intonację opadającą.
[edytuj] Zobacz także
- akcent ostry
- akcent słaby
- ogonek
