Al Gore

Z Wikipedii

Albert Arnold Gore, Jr. Ur. 31 marca 1948 w Waszyngtonie
45. Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych
Okres urzędowania	od 20 stycznia 1993 do 20 stycznia 2001
Partia polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Dan Quayle
Następca	Dick Cheney
Senator Stanów Zjednoczonych z Tennessee
Okres urzędowania	od 3 stycznia 1985 do 2 stycznia 1993
Poprzednik	Howard Baker
Następca	Harlan Mathews
Kongresman z 4. i 6. okręgu Tennessee
Okres urzędowania	od 3 stycznia 1977 (4.) 3 stycznia 1983 (6.) do 3 stycznia 1983 (4.) 3 stycznia 1985 (6.)
Poprzednik	Joe L. Evins (4.) Robin Beard (6.)
Następca	Jim Cooper (4.) Bart Gordon (6.)

Albert Arnold Gore, junior (znany jako Al Gore) (ur. 31 marca 1948) - polityk amerykański, działacz Partii Demokratycznej, wieloletni członek Kongresu, 45. wiceprezydent Stanów Zjednoczonych i kandydat swej partii w wyborach prezydenckich w 2000 roku, kiedy to uzyskał większość w głosowaniu powszechnym, ale przegrał w Kolegium Elektorskim. Z zawodu dziennikarz i autor kilku książek.

Spis treści 1 Przed rozpoczęciem kariery politycznej 2 Członek Kongresu 2.1 Izba Reprezentantów 2.2 Senat 3 Kandydat do nominacji prezydenckiej w roku 1988 4 Wiceprezydent USA 5 Kontrowersje wokół wyborów w 2000 6 Po wiceprezydenturze 7 Pełnione funkcje 8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Przed rozpoczęciem kariery politycznej

Gore przyszedł na świat w stolicy USA Waszyngtonie w zamożnej rodzinie. Jego ojcem był Albert Gore senior, wieloletni kongresman i senator ze stanu Tennessee (który jest także rodzinnym stanem przyszłego wiceprezydenta). Dzieciństwo Gore'a upłynęło między mieszkaniem w Waszyngtonie a rodzinnym domem w Tennessee.

Al uczęszczał do szkoły średniej w Waszyngtonie, gdzie poznał swoją przyszłą żonę Mary Elizabeth Atchieson (znaną jako Tipper Gore).

Ukończył prestiżowy uniwersytet Harvardzki (gdzie studiował w latach 1965-1969). W latach 1969-1971 odbył służbę wojskową w Wietnamie w pionie prasowym armii (notabene uważał się za przeciwnika tamtej wojny). Gore nigdy potem nie eksponował swego kombatanctwa, które odróżniało go choćby od Billa Clintona czy George'a W. Busha.

W 1970 roku poślubił Tipper. Z tego małżeństwa, któe trwa po dziś dzień, narodziło się czworo dzieci - Karenna (ur. 1973), Kristin (ur. 1977), Sarah (ur. 1979) i Al III (ur. 1982). Karenna wyszła za mąż za Drewa Schiffa, z którym ma swoje dzieci.

Po powrocie do Tennessee Gore pracował jako dziennikarz.

[edytuj] Członek Kongresu

[edytuj] Izba Reprezentantów

W 1976 roku Gore zgłosił swoją swoją kandydaturę na członka Izby Reprezentantów z 4. okręgu wyborczego w Tennessee. W prawyborach pokonał Stanleya Rogersa, a w listopadzie tegoż roku swego republikańskiego oponenta. Gore zasiadał w Izbie przez cztery dwuletnie kadencje.

[edytuj] Senat

W 1984 nie kandydował ponownie, jako że postanowił zdobyć dawne miejsce swego ojca w Senacie, które zostało właśnie opróżnione przez odchodzącego na polityczną emeryturę dotychczasowego lidera republikanów w senacie Howarda Bakera. Gore wygrał wybory. Ponownie wybrano go w roku 1990.

W kongresie dał się poznać jako tzw. konserwatywny demokrata, czyli jeden z tych przedstawicieli tego stronnictwa z południa, którzy opowiadają się przeciwko liberalizacja prawa do przerywania ciąży czy ograniczeniu prawa do posiadania broni. Był też znany z działania na rzecz ochrony środowiska naturalnego. Zwrócił też na siebie uwagę, krytykując prezydenta Ronalda Reagana, kiedy ten postanowił wprowadzić nowy typ uzbrojenia nuklearnego:

Jest to błąd w ocenie równie poważny jak dostarczanie broni Iranowi. Jest to błąd o znaczeniu historycznym, jest to drugi wielki błąd za kadencji Reagana (cytat za Longin Pastusiak "Ronald Reagan").

W czasie I wojny w Zatoce Perskiej Gore jako jeden z nielicznych demokratycznych senatorów poparł wysłanie wojsk do Kuwejtu i Iraku.

W czasie kiedy zasiadał w senacie napisał bestsellerową książkę traktującą o ochronie środowiska pt. Ziemia na krawędzi.

[edytuj] Kandydat do nominacji prezydenckiej w roku 1988

Podczas prawyborów demokratycznych w roku 1988 40-letni wówczas senator Gore zgłosił swoją kandydaturę. Dość dobrze wypadł w prawyborach, mierząc się zwłaszcza z kongresmanem Dickiem Gephardtem, ale ani on, ani Gephardt nominacji nie uzyskali. Zdobył ją gubernator Michael Dukakis z Massachusetts, który przegrał z republikaninem George'em H. W. Bushem.

[edytuj] Wiceprezydent USA

W 1992 Gore nie ubiegał się o nominację prezydencką, którą uzyskał wówczas gubernator Arkansas Bill Clinton. Clinton zaproponował 44-letniemu wówczas Gore'owi wspólny start w roli kandydata na wiceprezydenta. Decyzja ta spotkała się początkowo z krytyką, ale nie ze względu na sama osobę nominata, ile ze względu na strategię wyborczą (stany Tennessee i Arkansas sąsiadują ze sobą).

W listopadzie 1992 roku demokratyczny tandem Clinton-Gore pokonał urzędujących prezydenta i wiceprezydenta George'a H. W. Busha i Dana Quayle'a i silnego kandydata niezależnego Rossa Perota.

20 stycznia 1993 roku Gore został zaprzysiężony na urząd wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych.

Konstytucja nie daje wielkiej władzy wiceprezydentowi, jednakże Gore był jedną z najważniejszych osób w Białym Domu i jednym z najbliższych doradców prezydenta. Miał duży udział w opracowywaniu projektów, które doprowadziły wówczas do największego wzrostu gospodarczego w historii USA. Powszechnie uważano go za jednego z najbardziej wpływowych i popularnych wiceprezydentów w historii.

Nic więc dziwnego, że w 1996 roku ponownie został nominowany i wraz z Clintonem pokonali republikanów Boba Dole'a i Jacka Kempa.

[edytuj] Kontrowersje wokół wyborów w 2000

Kiedy Clinton nie mógł w wyborach 2000 roku ubiegać się po raz trzeci o prezydenturę, logicznym jego następcą wydawał się Gore. Wiceprezydent z łatwością wygrał prawybory i został nominowany na kowencji w Los Angeles. Swoim kandydatem na wiceprezydenta wybrał senatora z Connecticut Josepha Liebermana, który był pierwszym Żydem nominowanym na to stanowisko przez jedną z dwóch głównych partii.

Rywalami Gore'a i Liebermana z ramienia republikanów był syn byłego prezydenta i gubernator stanu Teksas George W. Bush i były sekretarz obrony Dick Cheney.

Walka wyborcza była wyjątkowo wyrównana. Ostatecznie Gore uzyskał więcej o ponad pół miliona głosów powszechnych od Busha, ale przez długi okres wyniki wyborów w stanie Floryda pozostawały niewiadomą, a jej właśnie głosy elektorskie miały zadecydować o zwycięstwie. Gubernatorem tego stanu jest brat Busha Jeb Bush, który naciskał na to, aby zaprzestać liczenia spornych głosów powołując się na stanowe prawo, które zobowiązywało władze do zakończenia przeliczania głosów w 7 dni po zakończeniu głosowania. Spór ostatecznie rozstrzygnął Sąd Najwyższy, który uznał sposób w jaki przeliczano sporne głosy na Florydzie (w szczególności fakt, iż ponowne przeliczanie głosów odbywało się tylko w niektórych okręgach) za sprzeczny z 14-tą poprawką do Konstytucji. Wiele osób uznało decyzję SN za skandal i podważyło jego wiarygodność. Dla innych sytuacja, gdy ktoś, kto przegrał w głosowaniu powszechnym jednak zostaje prezydentem, była jawnym dowodem słabości systemu. Mimo to zwolennicy Busha uznają, że skoro tak stanowi prawo wyborcze, to wszystko jest w porządku. Ale i tak możliwym jest, że to Al Gore powinien zostać 43. prezydentem Stanów Zjednoczonych. Niedługo przed wyborami wykreślono z rejestru uprawnionych wyborców ok. 50 tysięcy ludzi, w większości czarnych i zarejestrowanych demokratów (potencjalnych zwolenników Gore'a). Rząd Florydy tłumaczył się błędami technicznymi i dodawał, że "prawo nie działa wstecz".

[edytuj] Po wiceprezydenturze

Gore po odejściu na emeryturę nie krył, iż zamierza ubiegać się o ponowną nominację w 2004 roku. W istocie był jak najbardziej logicznym oponentem Busha. Jednakże w końcu zrezygnował z tego zamiaru - zapewne w obliczu popularności Busha po wydarzeniach 11 września 2001 roku - i poparł, co było dużym zaskoczeniem, kandydaturę byłego gubernatora stanu Vermont Howarda Deana. Wielu twierdziło, iż chce w ten sposób doprowadzić do porażki demokratów w tym roku i mieć wolną drogę do ponownej nominacji w 2008 roku. Nominację jednak uzyskał wówczas nie Dean ale senator John Kerry, który przegrał z Bushem. Gore był pierwszym mówcą na konwencji partii w Bostonie.

Dziś Gore zasiada w radzie nadzorczej koncernów Apple i Google, a także wykłada gościnnie na wielu amerykańskich uniwersytetach. I jest wymieniany jako jeden z potencjalnych kandydatów (obok Hillary Clinton, Johna Kerry'ego czy Johna Edwardsa) do nominacji w 2008 roku. Sam jednak unika wypowiedzi na ten temat.

Warto też wspomnieć, że Gore krytykuje ostro od samego początku administrację Busha za decyzję o ataku na Irak.

W 2006 roku wydał książkę i wziął udział w filmie dokumentalnym An Inconvenient Truth, w którym przedstawia zagrożenie związane z globalnym ociepleniem.

[edytuj] Pełnione funkcje

Poprzednik Joe L. Evins

Kongresman z 4. i 6. okręgu Tennessee 1977-1985

Następca Bart Gordon

Poprzednik Howard Baker

Senator z Tennessee (2 klasa) 1985-1993

Następca Harlan Mathews

Poprzednik Lloyd Bentsen

Kandydat Demokratów na urząd Wiceprezydenta 1992 (zwycięstwo), 1996 (zwycięstwo)

Następca Joe Lieberman

Poprzednik Dan Quayle

Wiceprezydent Stanów Zjednoczonych 1993-2001

Następca Dick Cheney

Poprzednik Bill Clinton

Kandydat Demokratów na urząd Prezydenta 2000 (porażka)

Następca John Kerry

Poprzednik pierwszy w linii

Linia sukcesji prezydenckiej 1993-1995

Następca Tom Foley

Poprzednik pierwszy w linii

Linia sukcesji prezydenckiej 1995-1999

Następca Newt Gingrich

Poprzednik pierwszy w linii

Linia sukcesji prezydenckiej 1999-2001

Następca Dennis Hastert

Poprzednik Dan Quayle

Precedencja w USA stan z roku 2006

Następca Członkowie Izby Reprezentantów

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Al Gore 2008
• Al Gore Support Center
• Al Gore on the Issues
• Sylwetka Gore'a we Wprost
• Biografia Gore'a z archiwum kongresu