Alegoria
Z Wikipedii
Alegoria (gr. ἀλληγορία allēgoría, od ἀλληγορέω allēgoréo - "mówię w przenośni, obrazowo") – w literaturze i sztukach plastycznych podstawienie pojęć oderwanych pod obraz o znaczeniu przenośnym, symboliczny motyw, jednoznacznie określony i ustalony konwencjonalnie.
- bestiaria - przedstawiały ukryte znaczenia zwierząt
- floraria - mówiły o tajemniczych sensach kwiatów
- lapidaria - były słownikami sekretnej mowy kamieni
Treść alegoryczna utworu nadaje się do jednoznacznego odczytania. Na alegorii opierają się często bajki. Alegoria związana jest z obiegowymi konwencjami i stereotypami myślowymi oraz powszechną wiedzą o zjawiskach (np. lis w potocznym odczuciu kojarzy się z chytrością). Alegorią posługiwano się najchętniej w średniowieczu i baroku.
Alegoria różni się od symbolu swoją jednoznacznością.
Alegoria - element świata przedstawionego w utworze, który poza znaczeniem dosłownym ma sens ukryty, zwany alegorycznym. W przeciwieństwie do symbolu znaczenie alegorii jest ustalone przez tradycję, a zatem właściwe jej odczytanie wymaga znajomości tejże tradycji. Alegoria pojawia się często w bajkach i w przypowieściach. W literaturze polskiej funkcjonuje szereg alegorii ojczyzny (np. Polski-walącego się domu, Polski-okrętu czy Polski-matki).
[edytuj] Bibliografia
- "Alegoria" pod red. Janiny Abramowskiej. 2003, "Słowo/Obraz, Terytoria", Gdańsk ISBN 83-89405-60-1