Antoni Wiktor Habsburg

Z Wikipedii

Antoni Wiktor Habsburg (ur. 31 sierpnia 1779, zm. 2 kwietnia 1835) - arcyksiążę, wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1804-1835

Urodził się we Florencji. Był ósmym synem cesarza Leopolda II. Od młodych lat przygotowywany do kariery wojskowej, z której zrezygnował w 1801 roku dla stanu duchownego. Był biskupem w Münster i w Kolonii. W 1803 roku przez starszego brata Karola Ludwika Habsburga został wyznaczony koadiutorem wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. 1 lipca 1804 roku bez większych przeszkód objął zwierzchnictwo nad tą kongregacją.

Czas urzędowania Antoniego Wiktora Habsburga na stanowisku wielkiego mistrza nie był najszczęśliwszy dla Zakonu krzyżackiego. Organizacja ta nieodwracalnie utraciła w czasie wojen napoleońskich większość swoich posiadłości w Niemczech i stała się całkowicie uzależniona od Domu Habsbursko-Lotaryńskiego, który traktował ją jak prywatny order.

Wielki mistrz prawie wcale nie zajmował się sprawami zakonu, którego centrala od 1804 roku mieściła się w Wiedniu. Poświęcał się natomiast działalności w instytucjach gospodarczych i związkach kulturalnych. Był członkiem Towarzystwa Rolniczego i Towarzystwa Miłośników Muzyki.

Pochowany jest w kościele Kapucynów we Wiedniu.

Poprzednik Karol Ludwik Habsburg

Wielki mistrz zakonu krzyżackiego 1804 - 1835

Następca Maksymilian Habsburg-Este