Argument emocjonalny
Z Wikipedii
Argument emocjonalny (ad hominem) – argument odwołujący się do emocji słuchaczy, mający na celu wzbudzić w nich pewne uczucia (np.: żal, gniew, współczucie, itp.).
Przykłady argumentów emocjonalnych:
- Ad populum – odniesienie się do zdania większości społeczeństwa jako dowodu swojej racji, np. "Ogólnie wiadomo, że wszyscy politycy są przestępcami" lub "Wszyscy twierdzą/wiedzą, że każdy polityk jest przestępcą"
- Ad hominem sensu stricto – zarzucenie rozmówcy niekonsekwencji, np. "Jak możesz mówić, że picie alkoholu jest niezdrowe skoro sam go pijasz?"
- Ad persona – bezpośredni atak na rozmówcę, przez ukazanie jego wad np. w edukacji czy wyglądzie. Np. "Cudem udało ci się skończyć podstawówkę, a chcesz udowodnić że ten szampon jest dobry dla włosów" lub, w połączeniu z zarzuceniem niekonsekwencji (ad hominem sensu stricto) "Masz tak okropną fryzurę i chcesz udowodnić, że używając tego szamponu możemy dbać o włosy?"
- Ad auditorem – budowanie argumentu w oparciu o niewiedzę słuchaczy, głównie przez używanie specjalistycznych terminów – zwykle jednak cała wypowiedź jest pozbawiona sensu. Np. "Strumień dźwięku w słuchawkach odtwarzacza MP3 z większą prędkością i siłą wpływa na ludzki narząd słuchu adekwatniej niż ten sam strumień wychodzący ze słuchawek discmana.
- Ad misericordiam – próba wywołania w rozmówcy współczucia i litości, np. "Kochana małżonko, proszę Cię – zgódź się na moje wyjście z kolegami dziś wieczorem. Tylko w ten sposób mogę ciągle mieć jakichś przyjaciół, inaczej wszyscy mnie opuszczą i zostaniesz mi tylko ty, ukochana."
