Berolina
Z Wikipedii
| Dane wagonu Berolina (wersja Neu - GBS) | |
| Długość | 9800 mm |
| Szerokość | 1950 mm |
| Wysokość | 3350 mm |
| Masa | 10000 kg |
| Liczba miejsc siedzących | 20 |
| Liczba miejsc stojących | ok. 20 |
| Liczba i moc silników | 2 x 28 kW |
Berolina to oznaczenie tramwaju elektrycznego wytwarzanego w latach 1898 - 1903 i eksploatowanego w Berlinie i Wrocławiu.
Spis treści |
[edytuj] Konstrukcja
Wagony typu Berolina to jednoczłonowe, dwustronne i dwukierunkowe wozy produkowane w wersji silnikowej i doczepnej - biernej. Drewniane pudło wagonu osadzono na dwuosiowym podwoziu. Stanowisko motorniczego umieszczono na otwartym pomoście, zaś przedział pasażerski oddzielono przesuwanymi drzwiami. Wewnątrz zamontowano naprzeciw siebie drewniane ławy.
[edytuj] Wersje
Tramwaje Berolina były dostarczane do Berlina w latach 1898-1903 w dwóch wersjach:
- Alt-Berolina
- Neu-Berolina
W zależności od zapotrzebowania montowano jednak silniki rozmaitych producentów o zróżnicowanej mocy, a wagony dostosowywano do indywidualnych wymagań przewoźnika.
Na bazie wersji Neu w zakładach Linke-Hofmann Werke wyprodukowano w latach 1901-1902 serię wozów dla przewoźników we Wrocławiu. Podwozia wagonów dostarczyła wrocławska firma Eisenwerk Gustav Trelenberg, a wersje dla poszczególnych przewoźników różniły się szczegółami budowy układów hamulcowych.
[edytuj] Eksploatacja
[edytuj] W Berlinie
Beroliny wykorzystywane były przez szereg berlińskich przewoźników tramwajowych i podlegały modernizacjom. Wycofywano je stopniowo do lat 30. XX wieku.
W Niemieckim Muzeum Techniki w Berlinie eksponowany jest wagon Neu-Berolina z 1901 o numerze 40 w malowaniu Westliche Berliner Vorortbahn. Do dziś zachował się też czynny wagon Neu-Berolina z 1901 o numerze 2082, który odtworzono w malowaniu spółki Große Berliner Straßenbahn (GBS). Uczestniczy on w przejazdach okolicznościowych.
[edytuj] We Wrocławiu
Wagony eksploatowane we Wrocławiu również poddawane były modernizacjom i przebudowom, a ostatecznie zostały wycofane w latach 30. Część z nich wykorzystywano później jako tabor gospodarczy.
Po wojnie dwa egzemplarze z 1901 roku (silnikowy i doczepny) odbudowano i kursują one jako Jaś i Małgosia na linii turystycznej Towarzystwa Miłośników Wrocławia. Początkowo wagony muzealne pomalowane były na kremowo-niebiesko, a następnie uzyskały malowanie biało-czerwone, widoczne do dziś.
