Bitwa pod Nikeą
Z Wikipedii
Bitwa pod Nikeą 1057 r. miała miejsce w trakcie powstania przeciwko cesarzowi Bizancjum Michałowi VI.
Po objęciu rządów przez Michała Striatikosa (Michał VI znany pod przydomkiem Stary) wystąpiła przeciwko niemu opozycja możnowładców azjatyckich. Zrażeni do rządu wodzowie armii podnieśli sztandar powstania obwołując cesarzem Izaaka Komnena. Na czele wojsk rządowych stał Szyszmanida Aaron.
W bitwie pod Nikeą 1057 wojska Aarona poniosły jednak klęskę. Michał VI doprowadził do rokowań z pretendentem jednak w tym samym roku przeciwko cesarzowi wystąpił obóz skupiony dookoła patriarchy Michała Kerulariusza i zmusił go do abdykacji. Izaak I wkroczył triumfalnie do stolicy.
