Bitwa pod Pelagonią
Z Wikipedii
Bitwa pod Pelagonią miała miejsce w roku 1259 w trakcie walk bizantyńsko-frankońskich w których udział brały Królestwo Nicei oraz Księstwo Achai.
W roku 1258 zmarł cesarz Teodor II Laskaris. Jego następcą został młody Jan IV Laskaris będący pod regencją Michała VIII, pragnącego odzyskać władzę w cesarstwie bizantyńskim oraz odzyskać utracone tereny od czasów IV krucjaty. W roku 1259 książę Achai Wilhelm II Villehardouin poślubił Annę Komnenę córkę Michała II Angelosa, despoty z Epiru i wzmocnił tym samym przymierze pomiędzy Epirem a Księstwem Achai skierowane przeciwko Nicei. Sojusznikiem obu księstw był m.in. Manfred Sycylijski (zięć Michała), który wsparł je 400 rycerzami.
W roku 1259 Nicejczycy najechali Tessalię po czym we wrześniu ruszyli w kierunku północnym ku Achai i Epirusowi. Siłami Nicejczyków dowodził Sebastokrator Teodor Dukas. Według źródeł frankońskich w skład armii Nicei oprócz Bizantyńczyków wchodzili żołnierze tureccy, 2000 Kumanów, 300 Niemców, 13 000 Węgrów, 4000 Serbów i Bułgarów, oraz Walachowie. Oprócz tego Dukas prowadził liczny oddział chłopski, który rozlokowany na wzgórzach z dalekiej odległości sprawiał wrażenie części sił regularnych.
Po ulokowaniu swoich wojsk Dukas wysłał w kierunku sił Wilhelma i Michała podstawionego dezertera, który podał znacznie przesadzoną liczbę wojsk Bizancjum. Książę Karyntii nie dowierzał jednak tym damym, nakłaniając Achajów do pozostania na polu walki, w chwili, gdy ci zamierzali się wycofać. W nocy siły Michała przeszły do obozu wojsk przeciwnika. Stało się jednym z powodów sporu pomiędzy nieślubnym synem Michała Janem a Wilhelmem.
Następnego dnia oddziały składajace się z Niemców pod wodzą księcia Karyntii zaatakowały również Niemców walczących po przeciwnej stronie. Książę padł w walce, strzały z bułgarskich łuków zabijały konie Achajów, czyniąc rycerzy przeciwnika całkowicie bezbronnymi. Piechota Achajów zbiegła z pola walki, rycerstwo natomiast poddało się. Książę Wilhelm znalazł schronienie w pobliskim stogu siana, skąd szybko został wyciągnięty. Teodor zaprowadził go przed oblicze Jana Paleologa, brata Michała VIII, dowodzącego kampanią. Wilhelm dostał się do niewoli i przebywał tam do czasu, gdy strategicznie ważne twierdze w Achai (wśród nich Mistra) przekazano Bizancjum.
Jan Paleolog po zdobyciu Teb, uczynił księstwo Achai będące dotąd najpotężniejszym państwem frankońskim w Grecji wasalem Nicei.
