Bitwa pod Tel-e-Kebir
Z Wikipedii
Bitwa pod Tel-e-Kebir - stoczona 13 września 1882 między brytyjskimi siłami ekspedycyjnymi a powstańczą armią egipską.
Tło:
w 1881 roku pułkownik egipskiej armii Pasha na czele 60000 oficerów wzniecił rewoltę pod hasłem "Egipt dla Egipcjan". Brytyjczycy odpowiedzieli standardowo: flota śródziemnomorska zablokowała Aleksandrię i zdobyła ją 12 lipca 1882 roku. Sir Garnet Wolseley wylądował w Ismailia w sierpniu z dodatkowymi 20000 żołnierzy zajmując Kanał Sueski i rozpoczynając marsz w kierunku Tamy Kassasina. Pod koniec sierpnia generał Graham stoczył pierwsze walki dwukrotnie odpierając ataki jazdy egipskiej. Odparta armia egipska wycofała się do umocnień pod Tel-e-Kebir około 65 mil na północ od Kairu grożąc wysadzeniem Kanału Sueskiego. Siły brytyjskie dotarły do Tel-e-Lebir 12 września i zatrzymały się około 5 mil od umocnień egipskich. Około 1:30 13 września, kierując się w świetle księżyca przy pomocy kompasów, brytyjczycy rozpoczęli atak na umocnienia egipskie. Pomimo silnego obstrzału wzdłuż 3 milowych okopów, brytyjczycy o 6:30 zdobyli umocnienia. Następnego dnia po 60 milowym pochodzie, kawaleria bez trudu zajęła Kair. Większość armii egipskiej zdezerterowała po przegranej pod Tel-e-Kebir.
Sir Garnet Wolseley po wygranej otrzymał tytuł barona.
Była to jedna z ostatnich bitw w której brytyjczycy walczyli w swoich słynnych czerwonych mundurach oraz wykonali kawaleryjską szarżę
Opracowano na podstawie: The Battle of Tel El Kebir
