Bitwa pod Trikamarum
Z Wikipedii
Bitwa pod Trikamarum miała miejsce w roku 533 w trakcie kampanii cesarza wschodniorzymskiego Justyniana przeciwko Wandalom w latach 532-534.
Po zwycięstwie w bitwie pod Ad Decimum dowodzący wojskami bizantyńskimi Belizariusz zdecydował się na zadanie ostatecznej klęski Wandalom króla Gelimera.
15 grudnia 533 r. nadciągające od strony Kartaginy wojska cesarskie napotkały pod Tricamarum uporządkowane siły przeciwnika oraz nieufortyfikowany obóz z kobietami, dziećmi i dobytkiem. Dość długo żadna ze stron nie chciała rozpocząć bitwy. Dopiero gdy dzięki manewrom armii cesarskiej udało się wyprowadzić Wandalów w pole, Belizariusz zdecydował się na atak. Wandalowie długo stawiali opór armii cesarskiej, zostali jednak w końcu rozbici i rzucili się do ucieczki, tracąc 800 ludzi, podczas gdy Bizantyńczycy zaledwie 50. Wieczorem po nadciągnięciu posiłków Belizariusz uderzył na obóz Wandalów. Gelimer wraz z grupą wiernych sobie ludzi uciekł z obozu w niedostępne góry Numidii, gdzie znalazł chwilowe schronienie u Berberów. Pozostali w obozie wojownicy byli zabijani przez Bizantyńczyków. Kobiety i dzieci brano w niewolę.
Dopiero w 534 r. Gelimer poddał się Belizeriuszowi. Nie został jednak skazany, lecz otrzymał dobra ziemskie w Galacji gdzie mieszkał wraz z rodziną do śmierci. Afrykańskie państwo Wandalów zostało przekształcone we wschodniorzymską prowincję.
