Bitwa pod Vellinghausen
Z Wikipedii
Bitwa pod Vellinghausen wojna siedmioletnia |
|||||||||||||||||
Data | 15 lipca – 16 lipca 1761 | ||||||||||||||||
Miejsce | Vellinghausen | ||||||||||||||||
Wynik | zwycięstwo brytyjsko-hanowersko-brunszwicko-pruskie | ||||||||||||||||
Terytorium | północno-zachodnie Niemcy | ||||||||||||||||
|
Bitwa pod Vellinghausen rozegrała się 15 lipca 1760 podczas wojny siedmioletniej.
[edytuj] Wstęp
Wczesnym lipcem armie księcia de Broglie i księcia de Soubise połączyły się w celu zmuszenia sojuszniczej armii księcia Fryderyka do wycofania się za rzekę Lippe i opuszczenia ważnego miasta Lippstadt. Ferdynand zajął pozycje na południe od rzeki Lippe w momencie, gdy obie francuskie armie zbliżyły się do niego i zaczęły przygotowywać atak. Sojusznicza armia rozłożona była na serii wzgórz rozciągających się od Vellinghausen do Hulbeck, rozdzielonych po środku przez rzekę Ahse. Podmokły strumyk Salzbach znajdował się przed frontem sojuszniczego prawego skrzydła.
Wśród Francuzów zamęt wprowadzało istnienie dwóch równorzędnych dowódców: de Soubise i de Broglie. Żaden nie miał zamiaru podporządkowywać się rozkazom drugiego. Porozumienie między nimi stanowiło, iż de Broglie miał atakowałby sojusznicze siły między rzekami Ahse i Lippe, podczas gdy Soubise miał prowadzić działania przeciwko siłom Ferdynanda na francuskim lewym skrzydle, za Werle na niezabezpieczony prawym skrzydle sprzymierzonych. Atak miał się rozpocząć wczesnym rankiem 16 lipca 1761.
[edytuj] Bitwa
Wojska de Broglie ruszyły naprzód wieczorem 15 lipca kierując się na Vellinghausen. Heski generał Wutginau dowodził sojuszniczym lewym skrzydłem. Jego korpus był rozłożony z tyłu za przeznaczonymi dla siebie pozycjami, więc francuski atak zaskoczył go. Dodatkowym problemem była mała ilość amunicji. Francuzi wzmocnili nacisk. Aby wykorzystywać nieoczekiwane powodzenie, w jaki zamienił się jego wstępny ruch, Broglie rozwinął atak na wzgórze Dünckerburg powyżej Vellinghausen, trzymane przez markiza Granby'ego z brytyjską piechotą i kawalerią wspartą kilkoma regimentami hanowerskimi. Chociaż także zaskoczone, brytyjskie i niemieckie regimenty powstrzymały francuski atak. Walka przedłużyła się do czasu, kiedy ciemności nocne uniemożliwiły jej prowadzenie.
Podczas nocnych wzmocnień obydwie strony formowały linie. Broglie wprowadził nowe nowe siły, aby ponowić atak następnego dnia. Ferdynand przesunął regimenty poprzez Ahse, wzmacniający lewe skrzydło kosztem prawego, dopóki on osiągnął równowagi z siłami z Broglie. Sojusznicze prawe skrzydło było teraz znacznie przewyższane liczebnie przez siły Soubise.
O świcie Broglie wznowił ataki wokół Vellinghausen, spodziewający się, iż Soubise zaatakuje na lewym skrzydle. Przy obecnej znacznej dysproporcji sił, osłabione prawe skrzydło Ferdynanda było teraz bardzo wystawiane i Francuzi mogli oczekiwać tu zwycięstwa. Ale Soubise zadowolił się posłaniem niewielkich sił poza lewe skrzydło i ograniczonym atakiem na wieś Scheidingen, podczas gdy większa część jego armii pozostała bezczynna. Na skrzydle Broglie, po czasem ciężkich walkach, świeże sojusznicze siły generała Wolffa przybyłe z drugiej strony Lippe zaatakowały lewym brzegiem rzeki, zaskakując Francuzów w momencie reorganizacji i zmuszając ich do odwrotu w zamieszaniu. Wtedy całe lewe skrzydło Ferdynanda, ruszyło do ataku. Żołnierze Broglie rzucili się do ucieczki, jeden z jego regimentów poddał się sojusznikom. Bitwa skończyła się w południe całkowitym odwrotem Francuzów.