Boa tęczowy

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Boa tęczowy
Boa tęczowy (podgatunek brazylijski) w terrarium
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Rodzina	dusiciele
Podrodzina	boa
Rodzaj	Epicrates
Gatunek	boa tęczowy
Nazwa systematyczna
Epicrates cenchria
(L., 1758)
Brazylijski boa tęczowy na tapczanie Podgatunek z Gujany

Boa tęczowy (Epicrates cenchria) — gatunek węża z rodziny dusicieli, jeden z przedstawicieli podrodziny boa. Wyraźnie mniejszy od boa dusiciela (Boa constrictor). Cechą charakterystyczną (od której pochodzi z resztą jego nazwa) jest wyraźny metaliczny połysk łatwo zauważalny w naturalnym, jak i sztucznym świetle. Dość popularny w hodowlach terraryjnych również w Polsce. Jest jednym z łatwiejszych w chowie dusicieli.

Opis: Średniej wielkości dusiciel o dość smukłym ciele, głowa wyraźnie wyodrębniona, łuski niewielkie, błyszczące. Wyróżnia się szereg podgatunków dość różniących się od siebie ubarwieniem (a zwłaszcza jego intensywnością).

Najlepiej znane to :

Epicrates cenchria maurus - podgat. kolumbijski.

Zdecydowanie najpopularniejszy w polskich hodowlach. Dorosłe osobniki są w zasadzie prawie jednobarwne (podgatunek najmniej zróżnicowany kolorystycznie). Przeważający kolor wiśniowo-brązowy, słabo widoczne są czarne pierścienie biegnące wzdłuż grzbietu i ciemne plamy po bokach ciała. Młode osobniki posiadają trochę wyraźniejszy wzór przez co przypominają nieco podgatunek brazylijski (najefektowniej ubarwiony), jednak po ukończeniu około półtora roku wzór zanika prawie zupełnie. Występowanie - od Kostaryki do północnej Kolumbii i Wenezueli, także północna Gujana Francuska, Trynidad i Tobago oraz wyspy Margarita.

Epicrates cenchria crassus - podgat. gujański.

Wraz z podgatunkiem kolumbijskim stanowi jeden z dwóch najpopularniejszych w polskich hodowlach. Ustępuje mu nieco rozmiarami. Pod względem jaskrawości wzoru ubarwienia można go umieścić pomiędzy podgatunkiem kolumbijskim a brazylijskim, temu ostatniemu ustępuje pod tym względem bardzo znacznie, jednak w przeciwieństwie do kolumbijskiego nawet u dorosłych osobników wzór pierścieni jest dość wyrazisty. Występowanie - południowa Brazylia, Paragwaj i północna Argentyna.

Epicrates cenchria cenchria - podgat. brazylijski.

Podgatunek o niezwykle pięknym i efektownym ubarwieniu, zajmuje pod tym względem pierwsze miejsce wśród pozostałych podgatunków. Jego wzór jest jaskrawy i pozostaje taki również po osiągnięciu dojrzałości. Kolor podstawowy to wiśniowo-brązowy, wzdłuż grzbietu biegną jaskrawe czarne pierścienie, wewnątrz których tło jest o ton jaśniejsze od umaszczenia podstawowego, po bokach ciała czarne owale z jasnymi półksiężycami. Niektóre osobniki mają po bokach srebrzysty odcień i są nazywane odmianą "Lamar". Przez wielu hodowców uznawany za najpiękniejszego wśród dusicieli. Pod względem rozmiarów góruje nad podgatunkiem kolumbijskim, argentyńskim, gujańskim i paragwajskim ale ustępuje peruwiańskiemu (największy) i podgatunkowi z wyspy Marojo. W polskich hodowlach spotykany niestety dość rzadko. Efektowny wygląd czyni go wężem poszukiwanym wśród terrarystów. W naturze występuje w Amazonii, południowej Wenezueli i na wybrzeżu Gujany Francuskiej.

Epicrates cenchria alvarezi - podgat. argentyński.

Podgatunek osiągający najmniejsze rozmiary. Wzorem ubarwienia odbiega nieco od pozostałych. Jest on mniej regularny ale wyraźniejszy niż u podgatunku kolumbijskiego i gujańskiego, mniej jednak wyraźny niż u brazylijskiego. Półksiężyce na bokach ciała są wyraźnie szersze. W większym stopniu niż u innych przeważają kolory szare zaś sam wąż jest ogólnie jaśniejszy. Zdarzają się osobniki o większym udziale koloru pomarańczowego. Występujący u wszystkich podgatunków metaliczny połysk jest u niego znacznie słabszy. W naturze występuje w Argentynie w prowincji de Santiago del Estero.

Epicrates cenchria gaigei - podgat. peruwiański.

Największy wśród podgatunków. Efektownie ubarwiony wąż, bardzo zbliżony wyglądem do podgatunku brazylijskiego. Charakterystyczną cechą są nieco większe łuski niż u pozostałych podgatunków. Podgatunku tego prawie nie spotykamy w terrarystyce. Występowanie - wschodnie niziny Boliwii i Peru.

Epicrates cenchria barbouri - podgat. z wyspy Marajo. Jest również zbliżony kolorystycznie do podgatunku brazylijskiego, choć jego wzór jest nieco mniej wyrazisty (znacznie wyraźniejszy jednak niż u kolumbijskich i gujańskich). Ubarwienie jest też wyraźnie ciemniejsze. Podobnie jak peruwiański posiada duże łuski. Podgatunek prawie nie występuje w terrarystyce. W naturze występuje na wyspie Marajo (Para- ujście Amazonki) - Brazylia.

Epicrates cenchria assisi

Brak doniesień o obecności tego podgatunku w hodowli terraryjnej. Występowanie - regiony od Piaui do północnej Bahia, Caatina - Brazylia.

Epicrates cenchria hygrophilus Podgatunek ten występuje w rejonie Estado do Amazonas i regionie rzeki Rio Doce, Estado do Espiritu Santo - Brazylia. Zachodnim ograniczeniem są góry Serra do Espinhaco. W terrarystyce raczej nie spotykany.

Epicrates cenchria polylepis Występowanie - dorzecze rzek Canabrava i Pandeiro w zachodniej Bahia i wschodnim Golas, a także Distrito Federal - Brazylia.

Rozmiary: Między podgatunkami występują niewielkie różnice. Długość ciała - zwykle nie przekracza 200 cm, w hodowli terraryjnej przeważnie około 150 cm.
Biotop: Ponieważ zasięg gatunku jest dość znaczny, poszczególne podgatunki zamieszkują dość różnorodne środowiska, od suchego, stepowego (E. c. alvarezi, E. c. assisi) po wilgotne lasy tropikalne (E. c. cenchria, E. c. maurus).
Pokarm: Małe ssaki, gryzonie. W naturze niekiedy zjada niewielkie płazy i jaszczurki. W warunkach hodowli terraryjnej zjada głównie myszy, szczury, chomiki, myszoskoczki, młode kurczęta. Zwykle jest dość żarłoczny i nie sprawia problemów żywieniowych w niewoli.
Behawior: Wąż aktywny nocą (w terrarium zwykle uaktywnia się po zgaszeniu oświetlenia), dzień spędza w kryjówkach.