Brzezinki (województwo opolskie)
Z Wikipedii
Współrzędne: 51°02'07,7" N 018°05'01,9" E
| Brzezinki | |
| Województwo | opolskie |
| Powiat | kluczborski |
| Gmina | Wołczyn |
| Położenie | 51° 02' 07,7'' N 18° 05' 01,9'' E |
| Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności |
450 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
77 |
| Tablice rejestracyjne | OKL |
|
Położenie na mapie Polski
  Brzezinki
|
|
Jeśli możesz, dodaj je teraz.
Brzezinki – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Wołczyn.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
[edytuj] Zabytki
- Drewniany kościół Narodzenia NMP,
- We wsi znajduje się kościół. Pierwotny istniejący w średniowieczu, przejęty został w 1527 r. przez protestantów. Obecny zbudowany został prawdopodobnie w 1550 r., a rozbudowany w 1693 r. Od 1945 roku jest kościołem katolickim.
Jest to kościół orientowany, zbudowany z drewniany, o konstrukcji zrębowej. Ma krótkie prezbiterium zamknięte trójbocznie, przy nim od północy jest prostokątna zakrystia wysunięta przed lico ścian ku wschodowi. Szersza nawa zbliżona jest do kwadratu, przedłużona ku zachodowi szerszą i nieco wyższa przestrzenią, mieszczącą chór muzyczny. Kruchta jest południowo-zachodniej części. Tęcza ma wykrój prostokątny, w niej znajduje się belka z malowaną datą 1693. Wnętrze kościoła nakryte jest stropem płaskim z podciągiem wzdłużnym na osi w nawie. W szerszej części nawy są dwa tragarze wsparte na dwóch profilowanych słupach, stanowiących podstawę wieży. Chór muzyczny przedłużony jest emporami wzdłuż północnych ścian nawy i prezbiterium i wsparty na trzech słupach, z których dwa są profilowane z zastrzałami. Parapet chóru muzycznego wybrzuszony jest w części środkowej, parapety empor są o ozdobie wycinanej u spodu listwie. Okna kościoła są zamknięte łukiem spłaszczonym. Na zewnątrz ściany są nieszalowane za wyjątkiem zakrystii, pobitej gontem. Od północy przy nawie soboty częściowo oszalowane, częściowo otwarte, wsparte na słupach. Szczyt zachodni kościoła również jest szalowany, ponad nim jest kwadratowa wieżyczka o ścianach pionowych, także szalowanych. Dachy siodłowe o trzech kalenicach, dach prezbiterium jest przechodzący nad zakrystię. Nad kruchtami są dachy siodłowe z zadaszeniami w szczytach. Wieża zwieńczona jest wysmukłym hełmem namiotowym ze ściętymi narożnikami i wklęsłymi połaciami. Dachy, zadaszenia sobót i hełm wieży pokryte są gontem. Przy nawie zachowane są częściowo drewniane rynny. W wejściu pod wieżą i w kruchcie od południa znajdują się drzwi klepkowe z starymi okuciami. W drzwiach na chórze i do zakrystii umieszczono stare zamki, z których pierwszy jest grawerowany, datowany jest na koniec XVII w. Wewnątrz kościoła zachowała się polichromia ornamentalna: w prezbiterium na stropie jest dekoracja zapewne z 1693 r. o motywach kasetonowych z prymitywnymi cyrklowymi rozetami, na ścianach pod stropem fryz dekoracyjny o motywach festonowych. Na ścianach prezbiterium i nawy, na stropie nawy, na stropie zakrystii, na belce tęczowej oraz w kruchcie od południa jest dekoracja o motywach roślinnych, wykonana w 1776 r. przez Michała Głomba, miejscowego organistę. Nad chórem muzycznym zbudowano kartusz z podpisem malarza i datą. Drzwi do zakrystii są o dekoracji imitującej okucie skośną kratą. Empory pokryte zostały polichromią imitującą marmoryzację. Na chórze muzycznym znajduje się malowana skrzynia na miechy organowe. Ołtarz główny barokowy z 2 połowy XVII w., przeniesiony do tutejszego kościoła w 1847 r., odnowiony w 1891 architektoniczny z dekoracją snycerską o motywach chrząstkowych, z rzeźbami czterech aniołów z insygniami Męki Pańskiej oraz Chrystusem Zmartwychwstałym i trąbiącymi aniołami w zwieńczeniu. W predelii płaskorzeźba Ostatniej Wieczerzy. W nim płaskorzeźbiona grupa Ukrzyżowania, zapewne z XVIII w. Tryptyk gotycki z 1 połowy XV w., rzeźbiony; w części środkowej śś. Dorota, Barbara i Katarzyna, na skrzydłach śś. Piotr i Paweł. Ambona późnorenesansowa z 1 połowy XVII w. Ławy z XVIII w. z malowanymi przed piersiami. Dwa zydle barokowe. Rzeźby: 1. krucyfiks gotycki z 1 połowy XV w., 2. św. Jan pochodzący zapewne z ołtarza głównego, barokowy z XVIII w., 3. św. Jan Nepomucen, barokowy, 4. anioł chrzcielny z XVIII/XIX w. Na strychu i pod wieżą fragmenty barokowego ołtarza z 2 połowy XVII w. w zakrystii skrzynia malowana barokowo-ludowa, oraz konfesjonał z XVIII/XIX w. kielich klasycystyczny z około 1800 r., przekształcony w czasach nowszych na puszkę, z wymianą czary. Puszka cynowa zapewne z XVIII w. Dzbanek cynowy z XVIII/XIX w. Krzyż ołtarzowy cynowy z XVIII/XIX w. Taca cynowa ufundowana przez Zuzannę Rosch około poł. XIX w. trzy pająki mosiężne sześcioramienne: 1. rokokowy, 2. rokokowy ufundowany w 1772 r. przez Karola Pietruskiego, 3. klasycystyczny, ufundowany przez Andrzeja, Ewę i Marię Delligów. Sześć lichtarzy cynowych z XVIII/XIX w. Dzwon odlany w 1819 r. przez Jerzego Beniamina Kriegera we Wrocławiu. W otoczeniu kościoła zachowane częściowo ogrodzenie drewniane nakryte daszkiem siodłowym, gontowym. W nim dwie bramki. 1. od zach. wzniesiona w 1753 r. zapewne przez Michała Bienaka z Nagodowic. Kwadratowa, konstrukcji słupowej z mieszczowaniami, zamykającymi półkoliście wejście. Daszek siodłowy z okapami w ścianach szczytowych, kryty gontem. 2. od wsch. Zbudowana w 1754 r. z fundacji Jana Pietruskiego sołtysa i Jana Koissa z Połczyna, przez cieślę Michała Bienaka (Bieńka?) z Nagodowic. Dwuprzejazdowa, konstrukcji słupowej, z mieszczowaniami tworzącymi półkoliste arkady, szerszą na przejazd, węższą na przejście dla pieszych. Nakryta zdwojonym daszkiem siodłowym z wydatnymi zadaszeniami w szczytach, pobity gontem. W złączeniu daszków wysunięta drewniana rynna.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy i zdjęcia satelitarne:
