Butla tlenowa
Z Wikipedii
Butla tlenowa - zbiornik ciśnieniowy w kształcie cylindra, zakończony gwintowaną szyjką z zaworem, używany do przechowywania czynnika oddechowego. Butle mają różną pojemność, od 1l do 18l i pracują pod maksymalnym ciśnieniem: 150 at, 200 at, 220 at, 300 at. Mogą być używane pojedynczo, lub po kilka w zestawach butlowych.
[edytuj] Materiał i produkcja
Butle powstają i są wykonane z jednego kawałka metalu (bez szwu), zapewnia to wysokie właściwości fizyczne, w tym odporność na naprężenia podczas wielokrotnego nabijania mieszaninami oddechowymi.
Butle tlenowe dzielą się na wykonane ze:
Butle zrobione ze stali lub jej stopów (stal chromowa, chromowo-molibdenowa) charakteryzują się mniejszym ciężarem na powierzchni, mocno ujemną pływalnością w wodzie, niższą odpornością na korozję, a także wypukłym dnem, w przeciwieństwie do butli wykonanych z aluminium. Oba materiały zmieniają swoją strukturę molekularną pod wpływem obróbki cieplnej w temperaturze powyżej 82 stopni Celsjusza.
Takiej wady nie posiadają butle wykonane z kevlaru, z tego powodu często stosowane w pożarnictwie. Dodatkowo butle kevlarowe są bardzo lekkie i wytrzymałe, w nurkowaniu jednak mało popularne.
[edytuj] Właściwości, kształt, zastosowanie
Większa wytrzymałość stali oraz większa gęstość, a co za tym idzie ciężar własny w porównaniu z aluminium pociągają za sobą odmienne właściwości samych butli.
Pozwala to budować butle o cieńszej ściance, zdolne jednocześnie wytrzymać większe obciążenia eksploatacyjne (potrzeba odpowiednio "mniej" stali niż aluminium do zrobienia takiej samej butli).
Sytuacja zmienia się po włożeniu stalowej butli do wody. Również tutaj jest ona znacznie cięższa od aluminiowej (jest ujemnie pływalna). Pełna butla aluminiowa włożona do wody ma tylko nieznacznie ujemną pływalność, a pusta ma pływalność dodatnią (unosi się na powierzchni, "cięższym" zaworem do dołu).
Ma to bezpośredni wpływ na ilość balastu zabieraną przed zanurzeniem. Cięższa, stalowa butla wymaga mniej, oraz nie powoduje "wyciągania" nurka na powierzchnię pod koniec nurkowania.
Butla stalowa, nawet wykonana ze stopów zapobiegających korozji pokrywa się rdzą (również w środku). Tym szybciej im bardziej słone i wilgotne środowisko. Z tego powodu do nurkowania w morzach i oceanach używane są częściej butle aluminiowe, chociaż nie jest to regułą.
Butle stalowe mają w wyniku procesu produkcyjnego dłuższą szyjkę niż aluminiowe. Powoduje to większe przesunięcie zaworu i automatu oddechowego do przodu. Ma to szczególne znaczenie przy zachowaniu poprawnego trymu zwłaszcza w zestawach dwubutlowych tzw. twinsetach, gdzie masa automatów oddechowych oraz zaworów jest 2x większa.
Szeroka gama produkcyjna pozwala również wybierać butle pod względem ciężaru, np. stalowa butla o pojemności 12l może ważyć: 10kg, 11kg, 12kg albo 13kg.
[edytuj] Gwint
W szyjce butli możemy spotkać gwint:
