Choroba Pageta

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

	Choroba Pageta
(Osteitis deformans)
ICD-10:	M88
M88.0 {{{X.0}}}
M88.1 {{{X.1}}}
M88.2 {{{X.2}}}
M88.3 {{{X.3}}}
M88.4 {{{X.4}}}
M88.5 {{{X.5}}}
M88.6 {{{X.6}}}
M88.7 {{{X.7}}}
M88.8 {{{X.8}}}
M88.9 {{{X.9}}}

Choroba Pageta kości (łac. Osteitis deformans) to przewlekła choroba układu kostnego, która charakteryzuje się występowaniem co najmniej jednego ogniska nieprawidłowego tworzenia kości przez osteoblasty, poprzedzone nasiloną reabsorbcją kości przez osteoklasty.

Nazwa choroby została nadana na cześć brytyjskiego chirurga Jamesa Pageta, który w roku 1877 po raz pierwszy opisał to schorzenie^[1].

Przebieg może być bezobjawowy lub towarzyszą tej chorobie ból kości, złamanie i/lub zniekształcenie kości, rzadko przemiana nowotworowa.

Najczęstsze miejsca występowania ognisk chorobowych to:

czaszka
miednica
kręgi
kość udowa i piszczelowa

Przyczyna choroby Pageta nie jest dokładnie znana. Uważa się, że znaczenie mają czynniki genetyczne i środowiskowe.

Objawy choroby występują najczęściej w średnim lub podeszłym wieku. Częściej chorują mężczyźni (2:1). Największą zachorowalność notuje się w: Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii, Australii, Ameryce Północnej i Europie Zachodniej. W Stanach Zjednoczonych choruje ok. 1% populacji.

Bardzo rzadko występuje młodzieńcza postać choroby Pageta, o dziedziczeniu autosomalnym recesywnym, gdzie niedobór osteoprotegeryny, powoduje od urodzenia przyśpieszony obrót kostny.

Badania wykorzystywane w diagnostyce choroby Pageta:

stężenie fosfatazy alkalicznej (izoenzym kostny) we krwi
stężenie wapnia we krwi
stężenie 25-OH witaminy D₃
RTG kości
scyntygrafia kości
tomografia komputerowa kości
rezonans magnetyczny kości
biopsja kości

Leczenie:

część przypadków choroby Pageta nie wymaga leczenia
leczenie ortopedyczne
- leczenie operacyjne
- sprzęt ortopedyczny
leczenie farmakologiczne
- bifosfoniany
  - alendronian
  - risedronian
  - pamidronian
  - etidronian
- kalcytonina łososiowa