Ciało modzelowate

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ciało modzelowate - schematyczny widok z góry

Ciało modzelowate, spoidło wielkie mózgu (łac. corpus callosum) – część mózgowia, najsilniej rozwinięte spoidło mózgu. Jest to pasmo istoty białej łączące dwie półkule mózgu. Położone jest na dnie szczeliny podłużnej mózgu.

[edytuj] Budowa

Ciało modzelowate jest największym spoidłem mózgu, jego długość wynosi 7-10 cm. Na przekroju strzałkowym ma kształt podkowiasty. W jego obrębie wyróznia się następujące części:

pień ciała modzelowatego (truncus corporis callosi) - część środkowa spoidła;
płat (splenium corporis callosi) - zgrubiała część tylna, przechodząca proksymalnie w pień;
kolano (genu corporis callosi) - miejsce zagięcia pnia ciała modzelowatego ku dołowi w części bliższej spoidła;
dziób (rostrum corporis callosi) - najbardziej proksymalna część tej struktury mózgu;
blaszka dziobowa (lamina rostralis) - kończy dziób ciala modzelowatego.

Górna, wypukła powierzchnia ciała modzelowatego pokryta jest cienką warstwą istoty szarej, zwaną nawleczką szarą (indusium griseum). Pod nią biegną parzyste prążki podłużne, przyśrodkowe (striae longitudinales mediales) i boczne (striae longitudinales laterales). Podnizej ciała modzelowatego leży sklepienie (fornix); idąc od dołu, tkanka naczyniówkowa komory tzeciej, sklepienie i ciało modzelowate tworzą tzw. potrójny sufit komory trzeciej. Włókna komisuralne ciała modzelowatego biegną na boki powyżej komór bocznych mózgu, tworząc promienistość ciała modzelowatego (radiatio corporis callosi); włókna przednie kierują się do przodu jako tzw. kleszcze mniejsze (forceps minor), włókna części potylicznej promienistości ciała modzelowatego nazywane są kleszczami większymi (forceps major). Od obecności i przebiegu ciała modzelowatego w dużym stopniu zależy przebieg bruzd i zakrętów na przyśrodkowej powierzchni półkul mózgu.

[edytuj] Funkcja

Przekazuje informacje pomiędzy prawą i lewą półkulą mózgu. Ciało modzelowate oddziela prawą półkulę mózgową od lewej i przekazuje informacje z jednej strony na drugą. W następstwie budowy mózgu składającego się z dwóch półkul mózgowych posiadających homologiczne struktury, a także funkcjonowania w nich ośrodków ruchowych, wzrokowych i somatosensorycznych przetwarzających bodźce z przeciwległej niż półkula strony ciała, w celu integracji pracy mózgu wytworzone zostały połączenia pomiędzy półkulami.

Jest ono stosunkowo nowym ewolucyjnie szlakiem międzypółkulowym, wytworzonym dopiero u ssaków łożyskowych. W miejscu zrośnięcia się opon miękkich pokrywających korę nową w przyśrodkowej części półkul zlokalizowana jest gęsta wiązka aksonów przebiegająca z istoty białej jednej półkuli do drugiej. Poza spoidłem wielkim półkule łączą się również za pomocą spoidła przedniego i tylnego, znacznie starszych filogenetycznie, o mniejszym znaczeniu. W medycynie stosuje się zabieg komisurotomii polegający na przecięciu ciała modzelowatego oraz dwóch mniejszych spoideł.