Clément Marot
Z Wikipedii
Clément Marot (ur. 1496 w Cahors, w Quercy – zm. w 1544) – francuski poeta renesansowy.
[edytuj] Biografia
Jego ojciec, przeciętny poeta i protegowany Anny Bretońskiej, nauczył go najważniejszych zasad retoryki. Jego edukacja była powierzchowna. Zaczął tworzyć bardzo wcześnie i wg zasad, którymi rządziła się epoka: jego początki datuje się na rok 1515, kiedy to powstała "Świątynia Kupidyna" (Le Temple de Cupido), alegoria w stylu Le roman de la rose, następnie "List Maguelonne", w końcu w roku 1519 "List pozbawionego" (w oryginale "Epitre du Depourvu").
Marot poznał łaskę dworu : Franciszek I go zapamiętał, Marqueritte de Navarre uczyniła go swoim kamerdynerem i zapewniła swoją protekcję. Obok Małgorzaty, około roku 1524 zainteresował się nowym prądem, jakim był ewangelizm. Mówiono, że został ranny w Pavie, jest to jednak legenda. Pewnym jest, że w 1526 roku został uwięziony w Chatelet z powodu zjedzenia boczku w czasie Wielkiego Postu, co było dużym wykroczeniem w tamtych czasach. Deklarował swą ortodoksyjność w "Liście do M. Bouchart", opowiadając z zapałem o słabości lwa i szczura. Mimo tego, że był oficjalnie uznany jako poeta, dwukrotnie jeszcze poznał więzienia paryskie: raz aby uwolnić więźnia zatrzymanego poprzez zasadzkę, później w swojej sprawie. Opublikował swe pierwsze dzieła ; "Łagodna młodość", która pojawiła się w 1532 roku i stała się wielkim sukcesem.
W roku 1533 opublikował tłumaczenie Psalmu VI, którego dokonał po tym, jak udało mu się pokonać groźną chorobę, która niemalże doprowadziła go do śmierci. Później, w 1541 roku, opublikował Trzydzieści Psalmów Dawidowych, a następnie Pięćdziesiąt Psalmów.
W konsekwencji słynnej sprawy plakatów z 1534 roku, katolicy i protestanci silnie się zwalczali. Franciszek I, po długich wahaniach, zdecydował się na represje. Clément Marot wolał oddalić się od dworu i dotarł do Włoch. Kilka miesięcy później otrzymał od króla wybaczenie. Aby mu podziękować, napisał List do Króla, z czasów wypędzenia do Ferrare. W 1542 roku Franciszek I znów kazał szukać wyznawców luteranizmu i mimo że nazwisko Marota nie zostało wymienione, ruszył ponownie na wygnanie do Genewy. W 1543 roku osiadł w Chambéry, a później w Turynie, gdzie zmarł w 1544 roku.
[edytuj] Twórczość
Młodość Clémenta (L'Adolescence clémentine) (1532) zawiera wiersze, które charakteryzują się różnorodnością form i poruszanych tematów :
- Pierwsza ekloga bukolik Wergiliusza (La première Églogue des Bucoliques de Virgile) - tłumaczenie Marota
- Świątynia Kupidy (Le Temple de Cupido) - dzieło inspirowane Świątynią Wenus Jeana Lemaire’a de Belges
- Sąd Minosa (Le Jugement de Minos) - inspirowany łacińskim tłumaczeniem Rozmowy umarłych Luciena de Samosate
- Smutne wersy Filipa Béroalde (Les Tristes vers de Philippe Béroalde) - tłumaczenie Carmen lugubre de die dominicae passionis Philippe’a Béroalde’a
- Modlitwa kontemplacyjna przed Krzyżem (Oraison contemplative devant le Crucifix) - tłumaczenie Ennea ad sospitalem Christum Nicolas’a Barthélemy’ego de Loches
- Listy: 10 utworów (11 jeśli liczyć List Maguelonne)
- Treny
- Epitafia
- Ballady. Ballada składa się z trzech i pół strofy, jednowersowego refrenu i pointy. Opiera się na trzech lub czterech rymach. Utwór kończy się półstrofą, skierowaną do Księcia (lub do Księżniczki)
- Ronda. Rondo charakteryzuje się powrotem początkowego półwersu w połowie i na końcu wiersza.
- Pieśni. Pieśń sprzyja wszystkim zabawom rymami.
Są to gatunki typowe dla retoryków.
