Czesław Kaczmarek
Z Wikipedii
| Czesław Kaczmarek | |
 |
|
| Dewiza | brak |
| Data wyboru | 1938 |
| Urodzony | 16 kwietnia 1895 |
| Zmarł | 26 sierpnia 1963 |
Czesław Kaczmarek (ur. 16 kwietnia 1895, zm. 26 sierpnia 1963) – polski duchowny katolicki, biskup kielecki.
Przed przyjęciem święceń kapłańskich (22 sierpnia 1922) pracował jako wiejski nauczyciel oraz walczył na froncie przeciwko Rosji sowieckiej; w 1916 wstąpił do seminarium duchownego w Płocku. Jako kapłan studiował teologię w Lille i Paryżu (uzyskał tytuł doktora teologii), prowadząc jednocześnie pracę duszpasterską w środowisku emigracyjnym. Powrócił do Polski w 1929; był m.in. aktywnym działaczem Akcji Katolickiej.
24 maja 1938, po śmierci ordynariusza kieleckiego Augustyna Łosińskiego, został mianowany biskupem kieleckim, sakrę biskupią odebrał 4 września 1938 z rąk nuncjusza apostolskiego w Polsce F. Cortesiego. W przeciwieństwie do swego poprzednika, został bardzo przychylnie przyjęty przez obóz sanacyjny. Bardzo aktywnie działał w Episkopacie Polski. W czasie okupacji był zaangażowany w działalność charytatywną, pomagał klerykom także spoza własnej diecezji. Popierał wyjazdy Polaków na roboty do Niemiec uważając, że tam mają większe szanse przeżycia wojny. Zmuszony został do rozmów z Gestapo, pertraktował także z generalnym gubernatorem na Wawelu oraz w Radomiu. W maju 1940 w liście pasterskim napisał iż nie wolno nam nadstawiać ucha na podszepty podejrzanych ludzi zwłaszcza gdy próbują wciągnąć młodzież do nieobliczalnych konspiracyjnych akcji - co wzbudziło wiele kontrowersji. Był przeciwnikiem akcji zbrojnych podziemia przeciwko Niemcom, gdyż uważał że prowadzą jedynie do wykrwawienia się - uważał iż społeczeństwo powinno przeczekać okupację hitlerowską.
8 stycznia 1951 aresztowany, torturowany w areszcie śledczym MBP (wybito mu 19 zębów). We wrześniu 1953 w trakcie procesu pokazowego przyznał się do zarzucanych mu czynów czynów. Osądzony i skazany na 12 lat więzienia za kolaborację z Niemcami, usiłowanie obalenia ustroju PRL i propagandę na rzecz waszyngtońsko-watykańskich mocodawców. Obrońcą z urzędu był Mieczysław Maślanko, którego działalność w trakcie procedury przeprowadzonej w 1956 w celu zbadania możliwość rehabilitacji została opisana w przez prokuratora Naczelnej Prokuratury Wojskowej: Odnośnie do obrońców w sprawie tej słusznie biskup Kaczmarek powiedział, że oskarżeni bali się bardziej swoich obrońców aniżeli prokuratora i że obrońcy współpracowali z organami Bezpieczeństwa Publicznego.
Zwolniony na mocy postanowienia Naczelnej Prokuratury Wojskowej z 20 marca 1957, powrócił do diecezji kieleckiej. W 1958 przeprowadził synod diecezjalny, dokonał reorganizacji administracyjnej diecezji, wspierał zgromadzenia zakonne. W 1990 został pośmiertnie zrehabilitowany.
Źródła:
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 - 1999, ISBN 8321113117, Warszawa 2000.
| Poprzednik Augustyn Łosiński |
 |
Biskup kielecki 1938-1951 |
|
Następca Franciszek Sonik (administrator diecezji) |
| Poprzednik Franciszek Sonik (administrator diecezji) |
|
Biskup kielecki 1957-1963 |
|
Następca Jan Jaroszewicz |
