Danburyt

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Danburyt

Danburyt - nazwa minerału jest związana z miejscem występowania - Danbury w Connecticut, USA; gdzie został odkryty w 1839r. w zmetamorfizowanych dolomitach.

Należy do minerałów bardzo rzadkich.

Spis treści

1 Właściwości
2 Występowanie
3 Zastosowanie
4 Bibliografia:
5 Zobacz też

[edytuj] Właściwości

Wzór chemiczny - CaB₂Si₂O₈ - borokrzemian wapnia
Układ krystalograficzny - rombowy, kryształy słupkowe, zakończone klinowo
Barwa - bezbarwny, biały, różowy, żółty, brązowy
Rysa - biała
Połysk - szklisty do tłustego
Twardość w skali Mohsa - 7
Gęstość - 2,97 - 3,03 g/cm³
Łupliwość - niewyraźna
Przełam - muszlowy do nierównego
Dyspersja - 0,017

Tworzy słupkowe kryształy przyjmujące postać wielościennego słupa, klinowato zakończonego rombową bipiramidą.Na ścianach kryształów widoczne jest nieraz poprzeczne prążkowanie. Występuje też w skupieniach zbitych i ziarnistych. Jest kruchy, najczęściej bezbarwny.

[edytuj] Występowanie

Występuje w utworach wykazujących bezpośredni lub pośredni związek z działalnościa magmową. Jest spotykany w pegmatytach, niekiedy występuje w żyłach kruszcowych.

Miejsca występowania: Oprócz USA - Danbury /Conecticut/ oraz Russel, występuje również w Meksyku - rejon Baja i California, Birmie - Mogok, Japonii - Obira, Kyusziu. Także: Rosja - Dalniegorsk, Szwajcaria -Piz Vallatscha, Grison, Włochy - dolina Aosty, Viterbo, Czechy - Maglovec, Madagaskar.

[edytuj] Zastosowanie

Ma znaczenie naukowe oraz kolekcjonerskie. Największe wykształcone kryształy pochodzą z Rosji (bezbarwne o długości powyżej 20 cm). oraz z Madagaskaru (żółtobrunatne, o dł. około 10cm). Danburyt, ze względu na stosunkowo dużą twardość i słabą łupliwość doskonale nadaje się do wyrobu biżuterii. Starannie oszlifowane kamienie, mimo niewielkiej dyspersji, mogą być bardzo efektowne. Nadaje się im najczęściej szlif fasetkowy zarówno brylantowy jak i schodkowy.
Największy danburyt pochodzi z Birmy, ma żółtą barwę i masę 138,6 ct. Waga przeciętnych kamieni nie przekracza 10 ct.

[edytuj] Bibliografia:

Podręczny Leksykon Przyrodniczy - Minerały i kamienie szlachetne
Atlas mineralogii
Leksykon Przyrodniczy - Minerały
R.Hochleitner - Minerały i kryształy
J.Żaba, Ilustrowany słownik skał i minerałów, Videograf II Sp. z o.o. 2003 r.
J.Bauer, Przewodnik Skały i minerały, Wyd. Multico, 1997 r.
K. Maślankiewicz, Kamienie szlachetne, Wyd. Geologiczne, 1982 r.
K. Maślankiewicz, Kamienie szlachetne, Wyd. Geologiczne, 1982 r.
N.Sobczak, Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych, Wyd. Alfa, 1986 r.