DMX
Z Wikipedii
DMX, właściwie Earl Simmons (ur. 18 grudnia 1970 roku w Baltimore w stanie Mount Vernon) – amerykański raper, muzyk, aktor, kompozytor i producent filmowy. Jest właścicielem firmy Bloodline (produkuje ubrania) i wytwórni.
Spis treści |
[edytuj] Muzyczna Kariera
[edytuj] Born Loser
DMX zaraz po urodzeniu przeniósł się wraz z rodziną do dzielnicy Yonkers w Nowym Jorku, gdzie jak większość raperów miał trudne dzieciństwo większość czasu spędzał z kolegami. Gdy postanowił zostać raperem zaczerpnął swoją ksywę DMX od maszyny do beatbox'u ale po kilku dniach zmienił na Dark Man X. Pierwszy jego sukces w karierze rapera zastał go w 1991 roku gdy miał 21 lat, został wówczas opisany Source Magazine. Gdy już prawie każdy wiedział w Nowym Jorku, kto to jest DMX szybko podpisał roczny kontrakt z wytwórnią Columbia Records. Wydał swój pierwszy legalny singiel Born Loser.
[edytuj] It's Dark And Hell Is Hot
Earl postanowił rozwiązać umowę z wytwórnią Columbia Records i Labelem Ruffhouse, po 4 latach Simmons wydał kolejny singiel pt."Make A Move". DMX zostaje skazany za posiadanie narkotyków ale nie długo po tym występuje na undergroundowym mixtapie Dj Clue'a. Dmx dostał propozycje z wytwórni Def Jam na gościnny występ w piosence "4, 3, 2, 1" LL Cool J'a oraz z wieloma innymi raperami, dzięki temu Dark Man X wydał swój pierwszy album zatytułowany "It's Dark and Hell Is Hot" który po premierze podbijał listy przebojów. DMX współpracował wtedy z producentem Swizz Beatz'em który dzięki DMX był bardziej rozpoznawany na ulicach gdy jego 1 album sprzedał się w nakładzie aż 4 milionów egzemplarzy został gwiazdą i zarobił mnóstwo pieniędzy zaczęto go nawet porównywać do 2Pac'a ponieważ mieli bardzo podobny kontrowersyjny i ostry styl. po kilku miesiącach DMX został oskarżony po raz kolejny tym razem za gwałt na striptizerce jednak zarzuty nie były prawdziwe oraz wykazały to testy DNA że Earl Simmons jest nie winny.
[edytuj] Flesh Of My Flesh, Blood Of My Blood
Drugi Album DMX'a nosił tytuł "Flesh of My Flesh, Blood of My Blood", album tak samo jak pierwszy zdobywa olbrzymią sławę i otrzymuje 3 platyny!. W 1999 roku Dmx rusza we wspólną trasę koncertową z Jay-Z, Method Man'em i Redman'em nazwaną Hard Knock Life Tour i tam także DMX ma konflikt z prawem zostaje zatrzymany pod zarzutem wszczęcia bójki ale szybko został oczyszczony.Po raz kolejny DMX został oskarżony w maju kiedy to został oskarżony o napaść na mieszkańca Yonkers, który nękał jego żonę, latem 1999 roku przeciwko DMX'owi zostały wysunięte poważniejsze zarzuty gdy jego wujek a zarazem menadżer został przypadkowo postrzelony w stopę w hotelu w New Jersey. Policja zaczęła przeszukiwać dom DMX'a. DMX i jego żona zostali oskarżeni o posiadanie broni, narkotyków i zarzut znęcania się nad zwierzętami. Na szczęście skończyło się na karze pieniężnej i pracach publicznych. Ruff Ryders, którą założył DMX wydaje składankę "Ryde Or Die Vol. 1" Płyta z udziałem DMX'a, Eve, The LOX oraz wieloma gośćmi debiutuje na pierwszym miejscu potwierdzając tylko że czego się dotknie DMX zamienia się w złoto.
[edytuj] ...And Then There Was X
Zaraz po tych wszystkich zdarzeniach DMX wydaje swój trzeci album pt. "...And Then There Was X", który tak jak i pozostałe odnosi sukces. Album reprezuntują takie kawałki jak: "Party Up" (słynny diss na Eminem'a), "D-X-L" i "What These B*****s Want". Na płycie wystąpili tacy wykonawcy jak: The LOX, Drag-On, Sisqo, Regina Bell i Swizz Beatz. DMX ten album sprzedał w nakładzie około 5 mln egzemplarzy.
[edytuj] The Great Depression
Gdy DMX chwilowo nie miał już konfliktów z prawem, zaczął pracować w studiu nad swoim kolejnym albumem "The Great Depression" która jak inne płyty DMX otrzymuje platynę i podbija listy przebojów takimi utworami jak "We Right Here", czy "Bloodline Anthem" oraz innymi wspaniałymi kawałkami.
[edytuj] Grand Champ
W 2003 roku wydaje kolejną płytę "Grand Champ" płyta ta zdobyła popularność kawałkami: "Untouchable", "X Gon' Give It To Ya", czy też "Shot Down" nagrany z 50 Cent'em i Styles'em P. Inne single zapowiadające tę płytę to: "Where The Hood At oraz Get It On The Floor. W piosenkach na "Grand Champ" brali udział m.in: Swizz Beatz, The LOX, Eve, Infa.Red, Cross, Syleena Johnson i Drag-On. Album, tak jak pozostałe, zdobył platynę.
[edytuj] Here We Go Again
W 2005 roku miał zostać wydany album "Here We Go Again", jednak DMX pokłócił się z nowym szefem wytwórni Def Jam, dlatego kontrakt z wytwórnią został zerwnany, a album nigdy się nie ukazał. Płytę zapowiadały single: "Give 'em What They Want" wyprodukowany przez Scott'a Storch'a oraz "Pump Ya Fist" wyprodukowany przez Swizz Beatz'a. Na płycie mieli wystąpić m.in: Jadakiss, Styles P, Kashmir, Big Stan i Lil' Scrappy.
[edytuj] Year Of The Dog Again
2006 roku wydał kolejny album zatytułowany "Year Of The Dog Again" zapowiadany przez single "Lord, Give Me a Sign" i "We In Here". Album zawiera kilka piosenek z "Here We Go Again", do innych wprowadzono małe zmiany, a niektórych w ogóle nie przeniesiono. Jedną z nowych piosenek jest "Baby Motha" oparta na na kawałku jeszcze sprzed "It's Dark And Hell Is Hot". Ponadto na płycie wystąpili: Swizz Beatz, Busta Rhymes, Styles P, Jadakiss, Big Stan, Jinx, Kashmir, Janyce oraz Bzr Royale. Ciekawostką jest piosenka "Dog Love" wyprodukowana przez Dr. Ceussa'a, który wcześniej wyprodukował singiel "Born Loser". Płyta, tak jak poprzednie, otrzymała platynę, jednak, żeby dostać się na pierwsze miejsce na liście Billboardu zabrakło jedynie kilka tysięcy sprzedanych egzemplarzy. W tym czasie DMX wystąpił w remiksie piosenki Busta Rhymes'a "Touch It".
[edytuj] The Dog
Aktualnie DMX pracuje nad swoją siódmą płytą "The Dog", zapowiadaną przez single "Back Like That" i "Yonkers is Bonkers". Płyta podobno będzie zawierać reedycję starej piosenki "Spellbound", która była przyczyną kłótni Earl'a z K-Solo. Chodzą również słuchy, że na płycie wystąpią również tacy raperzy jak: Jadakiss, Eve, Styles P, Big Stan, Yung Wun, The Game, Busta Rhymes oraz Mase. DMX wykazał zainteresowanie pracą z Aftermath i G-Unit.
[edytuj] Kariera aktorska
Kariera DMX'a jako aktora zaczęła się, kiedy raper zagrał w filmie "Belly" obok Method Mana i Nasa. Potem zagrał drugoplanową rolę w filmie "Romeo Must Die" obok takich gwiazd jak Aaliyah i Jet Li. Po wyjściu z więzienia wystąpił ze Stevenem Seagalem w filmie "Exit Wounds". Do sound tracka tego filmu DMX nagrał przebojowy singiel "No Sunshine". DMX znów zagrała u boku Jeta Li w "Cradle 2 the Grave". Zarówno film, jak i jego sound track był przebojem. Szczególną popularność zdobyła piosenka "Go To Sleep". DMX wystąpił również w filmie "Never Die Alone", opartym na książce Donalda Goinesa. DMX zagra również w trzech nadchodzących fimach: "Marble City", "Last Hour" oraz "Beast" będący sequelem "Belly". Raper również ma swój reality show - "DMX: Soul of the Man". Wystąpił również w "South Parku" w odcinku "Chef Aid".
[edytuj] Dyskografia
- It's Dark and Hell Is Hot (1998)
- Flesh of My Flesh, Blood of My Blood (1998)
- ...And Then There Was X (1999)
- The Great Depression (2001)
- Grand Champ (2003)
- Year of the Dog...Again (2006)
- The Dog
[edytuj] Wybrana filmografia
- kompozytor
- Belly (1998)
- Woo (1998)
- Uciekający pan młody (The Wood, 1999)
- Backstage. Za kulisami. (Backstage, 2000)
- Romeo musi umrzeć (Romeo Must Die, 2000)
- 60 sekund (Gone in 60 Seconds, 2000)
- Super zioło (How High, 2001)
- Uliczne sny (Street Dreams, 2002)
- Liczą się tylko Frankliny (All About the Benjamins, 2002)
- Thug Workout (2002)
- Od kołyski aż po grób (Cradle 2 the Grave, 2003)
- Last Hour (2006)
- aktor
- Belly (1998) jako Tommy 'Buns' Bundy
- Backstage. Za kulisami. (Backstage, 2000) jako on sam
- Romeo musi umrzeć (Romeo Must Die, 2000) jako Silk
- Boricua's Bond (2000)
- Mroczna dzielnica (Exit Wounds, 2001) jako Latrell Walker
- Angel: One More Road to Cross (2001) jako on sam
- Thug Workout (2002)
- Beff (2003) jako on sam
- Od kołyski aż po grób (Cradle 2 the Grave, 2003) jako Tony Fait
- Nigdy nie umieraj sam (Never Die Alone, 2004) jako Król David/Król Cobra
- Last Hour (2006) jako Black Jack
- Korpus weteranów (The Hard Corps, 2006) jako Rap Music Mogul
- Daddy Cool (2007)
- aktor gościnnie
- Miasteczko South Park (South Park, 1998) jako on sam (głos)
- Brygada ratunkowa (Third Watch, 1999-2005) jako Kandid Jones
- Trippin' (2005) jako on sam
- producent
- Nigdy nie umieraj sam (Never Die Alone, 2004)
[edytuj] Sukcesy
- 2002: nominacja MTV Movie Award w kategorii Najlepsza Przełomowa Rola Męska Mroczna Dzielnica
- 2002: nominacja MTV Movie Award w kategorii najbardziej obiecujący debiut Mroczna Dzielnica
