Dragoljub Mihailović
Z Wikipedii
Dragoljub Mihailović (26 kwietnia 1893, Ivanjica - 17 lipca 1946, Belgrad) – pseudonim Draža, serbski oficer, który w krótkiej kampanii w kwietniu 1941 został dowódcą 2 Armii Jugosłowiańskiej.
Po kapitulacji Jugosławii zorganizował i dowodził, wiernym królowi Piotrowi II Karadziordziewiciowi, oddziałom czetników którzy podczas wojny uratowali m.in. 500 pilotów amerykańskich zestrzelonych w lotach nad Jugosławią. W 1942, w stopniu generała, mianowany został ministrem wojny w emigracyjnym rządzie jugosłowiańskim w Londynie. Prowadził działania zbrojne głównie przeciwko komunistycznej partyzantce Tity oraz chorwackim ustaszom. W sierpniu 1941 roku zabronił akcji zaczepnych przeciwko niemieckiemu okupantowi, w październiku 1941 roku zawarł sojusz z Quslingowskim rządem Nedicia, nawiązał także ścisłą współpracę z włoskimi wojskami okupacyjnymi z którymi w styczniu 1942 roku podpisał formalne porozumienie o współpracy. Jego wielkoserbski program polityczny nie uzyskał poparcia innych narodów Jugosławii. Wskutek tego został pozbawiony poparcia aliantów, zdymisjonowany przez rząd emigracyjny w maju 1944 ze stanowiska ministra wojny i napiętnowany za kolaborację - nasilił walkę z komunistami i kontynuował ją po zakończeniu wojny. W 1946 został przez nich schwytany, skazany na śmierć i stracony.
