Dwight Macdonald
Z Wikipedii
Dwight Macdonald (1906-1982) – amerykański pisarz i dziennikarz, jeden z najwcześniejszych badaczy i krytyków kultury masowej.
Urodził się 24 marca 1906 r. w Nowym Yorku. Uczęszczał do elitarnej szkoły prywatnej – Phillips Exeter Academy. W 1928 r. ukończył Uniwersytet Yale. W połowie lat 30. stworzył swą własną filozofię polityczną. Czytywał Marksa, Lenina i Trockiego. Stał się entuzjastycznym antystalinistą. W 1937 r. przyłączył się do trokistów. Pisywał artykuły do miesięcznika partyjnego New International. Mimo to już w 1941 r. zakończyła się jego przygoda z trokistami. Od 1943 deklarował pacyfizm, występując również przeciwko II wojnie światowej. W 1944 r. rozpoczął wydawanie własnego pisma Politics. Początkowo miesięcznik, później zaś kwartalnik, zawierał eseje o tematyce politycznej i kulturalnej. Na jego łamach pisywali m.in. James Agee, John Berryman, Bruno Bettelheim, Albert Camus, Paul Goodman, Mary McCarthy, Marianne Moore czy Simone Weil. W 1955 r. Macdonald zaczął pracować dla New Yorkera. Był także krytykiem filmowym w piśmie Esquire.
Macdonald należał do konserwatystów. W jego Teorii kultury masowej odnaleźć można postawę całkowicie odrzucającą kulturę masową. Kultura popularna według niego jest zagrożeniem dla kultury wysokiej. To właśnie przez nią w społeczeństwie pojawiają się bierni odbiorcy, zadowalający się odgórnie narzucanymi rozrywkami, normami. Ten radykalizm wynika nie tylko z tła historycznego, ale także tego, iż sam autor jako jeden z pierwszych podjął się opisania problemu tzw. mass culture. W latach późniejszych pojawiają się osoby, podejmujące się zarówno krytyki jak i obrony kultury popularnej (należy do nich m.in. wybitna polska socjolog – Antonina Kłoskowska, która w swym dziele Kultura masowa. Krytyka i obrona daleka jest od konserwatyzmu Macdonalda).
