Dworzec Główny we Lwowie
Z Wikipedii
Dworzec Główny we Lwowie - budowany w latach 1899 - 1903 według planów architekta Władysława Sadłowskiego, jeden z najcenniejszych zabytków neorenesansowo-secesyjnej architektury Galicji, jest najważniejszym punktem komunikacyjnym miasta, posiada połączenia m.in. z Berlinem, Budapesztem, Belgradem, Krakowem, a nawet Władywostokiem.
Fasada budowli utrzymana jest w neorenesansowo-secesyjnej stylistyce, z przeszklonym dachem arkadowym. W niszach po obu stronach wejścia głównego stoją dwa alegoryczne posągi "Handel" i "Przemysł", nad portalem znajdują się rzeźby symbolizujące Lwów i kolej. Hala peronów, nakryta wielkiej rozpiętości przęsłami sprawia wrażenie lekkości i elegancji. Jest to najdoskonalsza konstrukcja inżynierska Lwowa epoki secesji. W latach 1946 - 1951 poczekalnie zostały przebudowane na styl stalinowskiego socrealizmu.
Nieopodal Dworca Głównego w miejscu dawnego Dworca Czerniowieckiego z roku 1895 zbudowano w 1997 roku nowy dworzec podmiejski, z którego wyjeżdżają pociągi lokalne obsługujące miejscowości Ukrainy Zachodniej.
