Dymitr Mereżkowski
Z Wikipedii
Dymitr Siergiejewicz Mereżkowski (ros. Дмитрий Сергеевич Мережковский), (ur. 14 sierpnia 1865 r. w Petersburgu, zm. 9 grudnia 1941 r. w Paryżu) - pisarz, poeta, krytyk literacki, historyk, filozof i tłumacz rosyjski, jeden z pierwszych twórców rosyjskiego symbolizmu. Jego żoną była poetka Zinaida Gippius, twórczyni słynnego ekskluzywnego salonu w St. Petersburgu.
Jego ojciec był wysokim urzędnikiem carskim. Dymitr ukończył wydział historyczno-filologiczny Uniwersytetu w St. Petersburgu. Zadebiutował w wieku 15 lat kilkoma krótkimi wierszami. Pierwszy zbiór wierszy opublikował w 1888 r., zaś drugi "Symbole" w 1892 r. W 1896 r. jego nazwisko pojawiło się w "Encyklopedycznym słowniku" Brockhausa & Efrona, gdzie został nazwany "известным поэтом" (ros. "wybitnym poetą"). W 1900 r., wraz z M. Mińskim, Z. Gippius, W. Pozanowem założył Stowarzyszenie Religijno-Filozoficzne. Był również jednym z ideologów rosyjskiej partii "Kadetów".
W trakcie rewolucji 1905 roku zaangażował się po stronie rewolucjonistów, przez co spotkały go carskie szykany i w rezultacie musiał wyemigrować do Paryża. Po rewolucji bolszewickiej znów musiał ratować się ucieczką - wpierw do Polski, a w konsekwencji do Paryża, gdzie zaczął ostrą działalność antybolszewicką, za co jego dzieła zostały zakazane i wycofane z obiegu. Był nominowany do literackiej nagrody Nobla, jednak jej otrzymanie uniemożliwiło poparcie, które udzielał Hitlerowi. W Rosji został zrehabilitowany dopiero po 1990r.
[edytuj] Twórczość
Mereżkowski był twórcą powieści historycznych, opowiadających dzieje m.in. Juliana Apostaty (1894), Leonarda da Vinci (1896), carewicza Aleksego i Piotra Wielkiego (1902), i carów: Pawła I (1908), oraz Aleksandra I, a także powieści o dekabrystach (1918).
Swoje przemyślenia na temat filozofii historii zawarł w pracach: "Chrystus i Antychryst" (1895-1905), oraz "Królestwo Antychrysta" (1922). Był również znanym badaczem twórczości Lwa Tołstoja i Fiodora Dostojewskiego.
