Dyrektywa Unii Europejskiej
Z Wikipedii
Dyrektywa Unii Europejskiej jest aktem prawa pochodnego Unii Europejskiej, mocą którego prawodawcy państw członkowskich Unii zostają zobowiązani do wprowadzenia określonych regulacji prawnych, służących osiągnięciu wskazanego w dyrektywie, pożądanego stanu rzeczy.
Dyrektywy mają różną wagę: zalecana, obowiązująca oraz wprowadzana na okres próbny. Dyrektywy w wielu kwestiach pozostawiają krajom członkowskim Unii znaczną swobodę wyboru rozwiązań.
Jednym z celów Unii jest zapewnienie na rynku wewnętrznym swobodnego:
Rozpoczęto też ujednolicanie (harmonizację) przepisów dotyczących wytwarzania i obrotu produktami wprowadzając przepisy prawa europejskiego (prawo europejskie, jako wynik negocjacji równouprawnionych podmiotów, ma pierwszeństwo wobec prawa krajowego). Wkrótce jednak powstał problem zapanowania nad mnogością szczegółowych przepisów. W tej sytuacji przyjęto tzw. Nowe Podejście do harmonizacji przepisów technicznych. Polega ono na ograniczeniu harmonizacji do zagadnień związanych z bezpieczeństwem użytkowania, ochroną zdrowia i ochroną środowiska. Konsekwencje techniczne wynikające z tych ustaleń są zawarte w zharmonizowanych normach europejskich EN. Wprowadzenie na rynek produktu spełniającego takie wymagania nie może podlegać żadnym ograniczeniom. Producent sporządza deklarację zgodności z zasadniczymi wymaganiami dyrektywy i oznakowuje produkt znakiem CE. Badania według norm zharmonizowanych z dyrektywą kompatybilności elektromagnetycznej 89/336/EEC i 2004/108/EC można wykonać w laboratorium EMC Instytutu Logistyki i Magazynowania.
