Dziennikarstwo śledcze

Z Wikipedii

Dziennikarstwo śledcze trudno poddaje się zdefiniowaniu, ponieważ jego cechy są tożsame z uprawianiem rzetelnego dziennikarstwa jako takiego. Wyróżnikiem tej specjalności dziennikarskiej jest dociekliwość dziennikarza i jego umiejętność dotarcia do trudno dostępnych źródeł informacji. Wymienione cechy są również również pożądane u dziennikarzy w większości redakcji, nie tylko w redakcjach śledczych.

Dziennikarstwo śledcze - określenie na sposób, rodzaj uprawianego dziennikarstwa. Uprawiają je dziennikarze opisujący i wyjaśniający sprawy, które najczęściej powinny być przedmiotem dochodzenia organów do tego celu powołanych (prokuratura, policja, sądy).

Dziennikarstwo śledcze polega na ujawnianiu informacji istotnych dla opinii publicznej a jednocześnie trudno dostępnych dla badaczy. Ich prezentacja poprzedzona jest dogłębną weryfikacją, która polega na zdobyciu i wykorzystaniu co najmniej niezależnych od siebie źródeł informacji oraz użyciu technik zbliżonych do stosowanych przez instytucje posiadające uprawnienia śledcze.

Spis treści 1 Polscy laureaci nagród z zakresu dziennikarstwa śledczego (chronologicznie) 2 Nagrodzone polskie publikacje z zakresu dziennikarstwa śledczego 3 Wybrane najgłośniejsze polskie publikacje śledcze (chronologicznie) 4 Zobacz też:

[edytuj] Polscy laureaci nagród z zakresu dziennikarstwa śledczego (chronologicznie)

• Katarzyna Klukowska - Grand Press 1998 za cykl tekstów o przekrętach holdingu FRI (Gazeta Wyborcza)^[1][2][3].

• Piotr Pytlakowski - Grand Press 1999 za tekst Ostatnia gonitwa (Polityka)^[4] przedstawiający kulisy prywatyzacji służewieckich Torów Wyścigów Konnych i przyczyny, dla których dobrze prosperujący biznes w ciągu kilku lat podupadł.

• Włodzimierz Kalicki, Ireneusz Dańko i Dariusz Janowski - Grand Press 2000 za tekst "Polujemy na białe kruki" (Gazeta Wyborcza)^[5][6][7], czyli thriller ze skradzionymi z Jagiellonki starodrukami i inkunabułami z XV i XVII wieku w roli głównej. Reporterzy Gazety natrafili na nie w jednym z największych niemieckich domów aukcyjnych, dopiero relacja GW przekonała krakowską prokuraturę, że możliwe jest udowodnienie praw Jagiellonki do dzieł.

• Anna Marszałek i Bertold Kittel - Grand Press 2001 za teksty Sędzia do wynajęcia^[8] o powiązaniach sędziego Zbigniewa Wielkanowskiego z szefem toruńskiego gangu, Wojewoda w sieci^[9] odkrywający aferę korupcyjną w śląskim urzędzie wojewódzkim, i Kasjer z Ministerstwa Obrony^[10] o asystencie wiceministra Romualda Szeremietiewa Zbigniewie Farmusie żądającym łapówek od koncernów zbrojeniowych.

• Tomasz Patora i Marcin Stelmasiak oraz Przemysław Witkowski - Grand Press 2002 za tekst (Gazeta Wyborcza)^[11] oraz audycję radiową (Radio Łódź)^[12] o handlu zwłokami w łódzkim pogotowiu ratunkowym.

• Marek Kęskrawiec i Jacek Bazan - Grand Press 2003 oraz za tekst Folwark księdza Nowoka (Newsweek Polska)^[13] oraz materiał telewizyjny Sprzedaż ziemi (Superwizjer) ujawniające, że urzędnik oraz ksiądz z Bielska-Białej, odpowiedzialni za zwrot majątku kościelnego zagrabionego w czasach PRL-u, sami czerpali z tego korzyści.

• Witold Gadowski i Przemysław Wojciechowski - Grand Press 2004 za materiały telewizyjne (Superwizjer)^[14][15][16] o mafii paliwowej, w których dziennikarze ujawnili przerażającą prawdę o jednej z największych afer gospodarczych, powiązaniach tajnych służb z przestępcami i ich bezkarności.

• Mariusz Zielke - Grand Press 2005 za cykl Grupa trzymająca giełdę Puls Biznesu^[17][18][19], w którym ujawnił, że Komisja Papierów Wartościowych i Giełd bada sprawę dużych transakcji giełdowych polegających na tym, iż zarządzający największymi funduszami na GPW stworzyli nielegalne porozumienie w celu wpływania na kursy akcji.

• Bertold Kittel - Grand Press 2006 za cykl artykułów (Rzeczpospolita)^{[20][21][22][23][24][25][26][27]} ujawniających, że szef PZU Jaromir Netzel jest zamieszany w upadek firmy Drob-kartel, a przez lata współpracował z oskarżonym o malwersacje i pranie brudnych pieniędzy Jerzym B.

[edytuj] Nagrodzone polskie publikacje z zakresu dziennikarstwa śledczego

[edytuj] Wybrane najgłośniejsze polskie publikacje śledcze (chronologicznie)

* cykl artykułów znany pt. Wakacje z agentem:

• Rafał Kasprów, Jacek Łeski: Wczasy Ałganowa i Kwaśniewskiego, Życie, 22.08.1997
• Rafał Kasprów, Jacek Łeski: Wakacje z agentem, Życie, 23-24.08.1997, str. 1
• Rafał Kasprów, Jacek Łeski: Wakacje z agentem, Życie, 23-24.08.1997, str. 3
• Rafał Kasprów, Jacek Łeski: Oto dowód, Życie, 26.08.1997
• Rafał Kasprów, Jacek Łeski: 1 Maja w Skierniewicach, Życie, 26.08.1997
• Rafał Kasprów: Nie istniejący Tajowie, Życie, 27.08.1997

* audycja tv dot. ustaleń komisji weryfickacyjnej WSI nt. agentury w mediach:

• Wojciech Sumliński, Grzegorz Górny: Agenci w mediach, program 30 minut, TVP3, 26.01.2007 - cz. I i cz. II

[edytuj] Zobacz też:

• oficjalna strona Investigative Reporters and Editors, Inc.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z środkami masowego przekazu. Jeśli możesz, rozbuduj go.