Dzwonek alpejski

Dzwonek alpejski (Campanula alpina Jacq. ) - Gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae Juss.), o wysokości 5-20 cm. Występuje we wschodnich Alpach i w Karpatach. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach (roślina tatrzańska) i jest tu rośliną pospolitą.

Pokrój

Korzeń: Gruby, mięsisty, rozgałęziony, zawiera mleczny sok.
Łodyga: Pojedyncza, do 20 cm wysokości. Cała owłosiona długimi wlosami.
Liście: Dolne tworzą różyczkę - łopatkowate, ku szczytowi rozszerzone, łodygowe naprzemianległe, równowąskie i owłosione.
Kwiaty: Szaro-fioletowo-niebieskie, o długości ok 2,5 cm, zebrane w gronie, wystające na długich szypułkach z łodygi, najpierw zakwitają najniższe kwiaty, następnie te położone wyżej w gronie. Kielich składa się z 5 dużych (dłuższych od połowy długości korony), podłużnych działek. Wewnątrz korony pojedynczy słupek z potrójnym, białym znamieniem i 5 białych pręcików. Kwiaty owadopylne, kwitną od czerwca do sierpnia.
Owoce: Okrągło-podłużne torebki (puszki) otoczone przyschniętym kielichem, otwierają się podczas suchej pogody, wysypując liczne nasiona.
Biotop, wymagania: Hale górskie, piargi, murawy naskalne. Roślina kwasolubna, występuje wyłącznie na bezwapiennym podłożu (na granicie). W Tatrach rośnie od piętrze kosówki aż po piętro turniowe. Jest typowym orofitem, nie występuje niżej niż 1400 m n.p.m. W miarę wzrostu wysokości nad poziomem morza wzrasta owłosienie rośliny. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Cl. Juncetea trfidi.