Earl Buchholz
Z Wikipedii
Earl Buchholz, Jr., Butch Buchholz (ur. 16 września 1940 w St. Louis, Missouri), tenisista amerykański, działacz tenisowy.
Czterokrotnie klasyfikowany w czołowej dziesiątce tenisistów USA, w 1960 notowany był jako nr 5 na świecie. W 1958 jako pierwszy zawodnik wygrał Wielkiego Szlema w kategorii juniorów. Był członkiem reprezentacji daviscupowej w latach 1959-1960, następnie grał w gronie profesjonalistów, zdobywając m.in. zawodowe mistrzostwo USA w 1962. W 1963 był współzałożycielem pierwszego stowarzyszenia tenisistów zawodowych.
Odgrywał znaczącą rolę w okresie łączenia się tenisa amatorskiego i zawodowego w końcu lat 60.; zaliczany był do grupy znanego działacza Lamara Hunta. Wkrótce zajął się pracą trenerską (prowadził m.in. Amerykanów w juniorskim Pucharze Davisa). Pełnił szereg funkcji w tenisie zawodowych, był dyrektorem wykonawczym Stowarzyszenia Tenisistów Zawodowych (ATP), komisarzem Drużynowego Pucharu Świata, dyrektorem kilku turniejów zawodowych, m.in. w Miami (dawniej w Key Biscaine). Doprowadził m.in. do przyznania organizacji turnieju zawodowego Buenos Aires, dbał o rozwój juniorskiego turnieju Orange Bowl (nieoficjalne mistrzostwa świata).
W 1992 wraz z Arthurem Ashem założył fundację Good Life Mentoring Program, wspierającą szkoły podstawowe i średnie w Miami. W 2005 jego nazwisko wpisano do Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame; wcześniej (w 1990) został uhonorowany miejscem w Hall of Fame Sportu w St. Louis.
