Feliks Paszkowski
Z Wikipedii
Feliks Paszkowski (ur. 30 maja 1904 w Łodzi, zm. 14 listopada 1986 tamże) – polski malarz.
[edytuj] Życiorys
Edukację rozpoczął w szkole powszechnej na łódzkim Widzewie, od 1917 r. w miejskiej szkole czteroklasowej przy ul. Nowo-Targowej (obecnie Sterlinga), a po kilku latach przeniesionej na ul. H. Sienkiewicza i podniesionej do rangi Miejskiego Gimnazjum im. J. Piłsudskiego. Równolegle kształcił się dodatkowo w łódzkich prywatnych szkołach rysunku i malarstwa pod kierunkiem profesorów: Ryszarda Radwańskiego, Franciszka Łubieńskiego, Józefa Czajkowskiego oraz Stanisława Czajkowskiego.
Pierwsza wystawa plastyczna w Gimnazjum, zorganizowana przez Koło Naukowe w 1925 r. Rok po ukończeniu Gimnazjum – wystawa indywidualna (1928).
Od 1935 r. członek Związku Artystów Plastyków.
Wybuch wojny w 1939 r. spowodował wysiedlenie do Generalnego Gubernatorstwa. Zatrzymał się z rodziną w Tworzyjankach pod Koluszkami, gdzie gestapo aresztowało i osadziło w więzieniu jego żonę Irenę. Czas okupacji spędził w Głownie, pracując nad polichromią parafialnego kościoła św. Jakuba.
W 1945 r. wrócił do swojego mieszkania w Łodzi na osiedlu im. Montwiłła-Mireckiego[1]. W tym samym roku był założycielem i członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków, współzałożycielem i prezesem Spółdzielni Pracy Związku Polskich Artystów Plastyków (1945-1952).
W 1950 r., za pracę "Łódź Reymonta" na wystawie "Łódź w plastyce", otrzymał nagrodę Prezydium Rady Narodowej Miasta Łodzi. W 1958 r. odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 1965 r. otrzymał Honorową Odznakę Miasta Łodzi i Medal Zarządu Okręgu ZPAP. W 1975 r. otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
[edytuj] Twórczość
Twórczość Feliksa Paszkowskiego to przede wszystkim pejzaż, portret, martwa natura. Uprawiał również sztukę sakralną (przykładowo: polichromia kościoła parafialnego pw. Świętych Apostołów: Szymona i Judy Tadeusza w Białce Tatrzańskiej[2] (1953-1954), ołtarz główny kościoła pw. Zesłania Ducha Świętego przy ul. Piotrkowskiej 2 w Łodzi [3], rzeźba "Chrystus na Krzyżu" w wiejskim kościele w Babach pod Piotrkowem Trybunalskim).
Przy czym tym, co najbardziej zdumiewa i zastanawia, jest niezmienność głównych pryncypiów tego malarstwa na przestrzeni całego niemal półwiecza, idąca jednak w parze z dość znacznym zróżnicowaniem samego sposobu malowania, w ramach jednej wciąż tej samej konwencji i estetyki obrazu. [...] Równie często pojawiają się krajobrazy na wskroś polskie, pozbawione obecności ludzi, emanujące pięknem natury nieskażonej działalnością człowieka, przekazującej nastroje ukryte w przyrodzie. Właśnie te elementy: nastrój, malowniczość, a także wyraźne akceptowanie rysunkowej formy nadają malarstwu FP specyficzny, odrębny wyraz. Stosowanie z pozoru sprawdzonych środków wyrazu i znanych estetyk – w interpretacji tego malarza – daje efekty plastyczne i rozwiązania malarskie przekonywujące szczerością przeżycia i autentycznością własnej drogi, własnego widzenia [...] Oddzielny temat w pejzażowym malarstwie FP stanowi pejzaż łódzki.[...] Nie są te obrazy wyrażeniem tylko fantazji specyficzną i niepowtarzalną, trudno uchwytną urodą Łodzi. Obraz jest tu poniekąd emocjonalną metaforą bez jakiekolwiek dystansu do przedmiotu. [...] Równie ważne miejsce w twórczości Paszkowskiego zajmuje portret. I tutaj tak samo jak w pejzażu łódzkim rezygnuje z akcentowania własnej osobowości twórczej na korzyść wydobycia indywidualności człowieka, jego wyrazu psychicznego. [...] Wydawałoby się, ze nie ma malarstwa bez programu formalnego i to bez względu na to w jakiej mierze artysta uświadamia sobie stylistyczną konwencję, której jest wyznawcą. Można by sądzić, że konwencja, styl stwarza architekturę obrazu, ład i harmonię. Tymczasem są artyści, których sztuka powstaje z zachwytu, ze wzruszeń, z miłości, z zadumy nad światem. Do takich artystów należał FP
(Wiesław Garboliński, z Katalogu wystawy Biura Wystaw Artystycznych w Łodzi: Feliks Paszkowski: malarstwo (1904-1986).- Łódź: BWA; Salon Sztuki Współczesnej, 1987).
Prace Feliksa Paszkowskiego znajdują się w zbiorach Muzeum Tradycji Niepodległościowych w Łodzi (dawniej Muzeum Historii Ruchu Rewolucyjnego), w zbiorach państwowych i kolekcjach prywatnych.
